ပျောက်သောသူ ပြန်၍တွေ့သည့်ပမာ

 မေယုနယ်ခြားခရိုင်ဟူ၍ သီးခြားသတ်မှတ်ဖွင့်လှစ်လိုက်ခြင်းသည် မေယုခရိုင် နယ်သူနယ်သား အားလုံးတို့၏ လူမှုရေး၊ စီးပွားရေးအဆင့်အတန်းများကို မြှင့်တင်လိုက်ခြင်း သာမက ပျောက်နေသော သူတယောက်ကို ရှာ ဖွေ ဖော်ထုတ်လိုက်ခြင်းလည်း မည်ပေသည်။ ထိုစကားကို ရှင်းရပေဦးမည်။

ယခု မေယုနယ်ဟု သတ်မှတ်လိုက်သော ဘူးသီးတောင်၊ မောင်းတောနယ်များတွင် ၉၇ – ရာခိုင်နှုန်းသည်ရိုဟင်ဂျာ လူမျိုးများ နေထိုင်ကြ၏။ သို့သော် ရိုဟင်ဂျာဆိုသည့် အမည်ကို ပြည်မက လူထုကမသိ၊ ရိုဟင်ဂျာတို့၏ယဉ်ကျေးမှု ကို ပြည်မလူထုကမမြင်၊ ပြည်ထောင်စုသားတွေ စစ်စစ်ဖြစ်လျက်နှင့် ရိုဟင်ဂျာတို့၏ မျိုးရိုးစဉ်ဆက်နှင့် ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ ထုံးတမ်း မှတ်တမ်းတို့သည် ပြည်ထောင်စုတွင် မပေါ်ထင် ပျောက်၍နေသကဲ့သို့ပင် ရှိခဲ့သည်။ တနည်းဆို သော် ရိုဟင်ဂျာတို့သည် ပျောက်နေသော သူတယောက်ပမာ ရှိခဲ့ပေ၏။

 

 

 

ယခုမူ နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ်ရေးဌာနက သူတို့ လူမျိုးစုတွေကို ပြည်ထောင်စုသားများအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုကာ စီးပွားရေး၊ ကျန်းမာရေး၊ ပညာရေး အဆင့်အတန်းတွေ လူတန်းစေ့ဖြစ်အောင် မြှင့်တင်ပေးတော့မည်ဟု ဒု – ကာ ကွယ်ရေးဦးစီးချုပ် (ကြည်း) ကိုယ်တိုင် ကတိပေးခဲ့သည်ဖြစ်ရာ သူတို့ ရိုဟင်ဂျာတတွေသည် နိုးကြားတက်ကြွ သည့် စိတ်များဖြင့် သူတို့၏ မျိုးရိုး အဆက်အနွယ် ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးတမ်းများ၊ နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ် ရေးဌာနအား ထင်မြင်ချက် စသည်အားဖြင့် သုံးပိုင်း သုံးကဏ္ဍ ခွဲခြားကာ ခေတ်ရေးအဖွဲ့သို့ လာရောက်တွေ့ဆုံ ပြောကြားတင်ပြကြသည်ဖြစ်ရာ ပတမဆုံးကဏ္ဍဖြစ်သော ရိုဟင်ဂျာတို့၏ မျိုးရိုးအဆက်အနွယ်သမိုင်းကို အောက် ပါ အတိုင်း ခေတ်ရေးစာစောင်က ဝမ်းမြောက်ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် ဖော်ပြလိုက်ရသည် ဖြစ်ပေကြောင်း။

“မေယုနယ်ခြားခရိုင်မှ ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားထုတို့၏ မျိုးရိုးစဉ်ဆက် လေ့လာတင်ပြချက်”

အချိန်သည် ၁၉၆၁ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၃ ရက်၏ နံနက် ၈ နာရီနှင့် မိနစ် ၃ဝ ဖြစ်သည်။

ရုံးမှ ကားမရနိုင်သဖြင့် မိုးရွာကြီးထဲတွင် ဘတ်စ်ကားနှင့် သွားရန် ထွက်လာကြရသည့် ကျွန်တော်တို့ ခေတ်ရေး အဖွဲ့ဝင်များသည် နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ်ရေးဌာနသို့ နံနက် ၉ – နာရီတိတိတွင် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးရေးကဏ္ဍ အ တွက် အမှီရောက်ကြရန် စိတ်စောပူပန်မိကြသည်။

ပူပန်ရသည်မှာလည်း အကြောင်းကရှိသည်။ တွေ့ရမည့်သူများမှာ မေယုနယ်ခြားခရိုင်ဟူ၍ နယ်ခြားဒေသ အုပ် ချုပ် ရေးဌာနက လွှဲပြောင်းအုပ်ချုပ်ကာ နယ်သူနယ်သား လူထုတို့၏ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး လုပ်ငန်းများ လက်တွေ့ အကောင်အထည် ဖော်နေခြင်းကို နှစ်ခြိုက်လွန်းလှသဖြင့် ဝမ်းသာအားရ ခေတ်ရေးအဖွဲ့နှင့် တွေ့ဆုံပြောပြလိုကြ သည့် ရိုဟင်ဂျာလူငယ်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်များ တမျှော်မျှော်နှင့် ရှိနေကြမည်ကို စိုးမိသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့ သာ မဟုတ်သေး၊ ခေတ်ရေးအဖွဲ့နှင့် ရိုဟင်ဂျာလူငယ်များ တွေ့ဆုံရေး ဖြစ်မြောက်ရန် အလုပ်တာဝန်များသည့် ကြားမှ လူအတန်တန်စေလွှတ်ကာ စီမံစိုင်းပြင်းပေးရသည့် နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ်ရေးဌာနမှ ဗိုလ်မှူးမျိုးအောင်၏ ဖော်ရွေသည့် စိတ်ဓာတ်ကိုလည်း ထောက်ထားရန် ရှိပေသေးသည်။ အထူးသဖြင့် ယနေ့နံနက်တွင်ခေတ်ရေးအဖွဲ့ အတွက် ရုံးစောစောကြိုတင်တက်ပေးကာ နံနက် ၉ – နာရီတိတိတွင် စတင်ဆွေးနွေးနိုင်ရန် စီစဉ်ထားမည်ဟုဗိုလ် မှူးမျိုးအောင်က အားပါးတရ ပြောထားသဖြင့်လည်း ကိုယ့်ဘက်က ပျက်ကွက် နှောင့်နှေးမည်ကို စိုးရိမ်ရခြင်းဖြစ် သည်။

“တပ်ကြပ်ကြီး ကိုစိုးမြင့် ကင်မရာတို့ဖလက်ရှ်တို့အထဲ မိုးရေတွေ ဝင်ကုန်အုံးမယ်၊ သတိထားဗျာ” ဘတ်စ်ကား က လူကျပ်၍ မတ်တတ်ရပ်ကာလိုက်ရသည့်အထဲ မိုးရေက စိုရွှဲလောက်အောင် ယိုစီးကျနေသဖြင့် ဓာတ်ပုံကိရိယာ များ တပွေ့တပိုက်ကြီး လွယ်ထားရသည့် ဓာတ်ပုံဆရာအား သတိပေးရသည်။ စိတ်အားထက်သန်စွာ ရှိနေကြမည့် ရိုဟင်ဂျာ လူငယ်အဖွဲ့ ခေါင်းဆောင်များနှင့် နယ်ခြာဒေသမှ အရာရှိများ၏ စိတ်စေတနာကို လေးစားရလွန်းသဖြင့် လည်း ကိုယ့်ဘက်က ချွတ်ယွင်းချက်မရှိအောင် သတိပြုရခြင်းဖြစ်သည်။

၉ – နာရီမထိုးမီ ၅ – မိနစ်အလိုတွင် နယ်ခြားဒေသရုံးရှိ ဆွေးနွေးမှုပြုမည့် ခန်းမသို့ရောက်၏။

“ဟောဒါက ခေတ်ရေးအဖွဲ့ဝင်များပါ၊ ဟောဒါကတော့ ရန်ကုန်မြို့မှာရှိကြတဲ့ မေယုနယ်ခြားခရိုင်က ရိုဟင်ဂျာ ကျောင်းသားလူငယ်များအဖွဲ့ချုပ်က ခေါင်းဆောင်များဖြစ်ပါတယ်” အသင့်စောင့်နေသည့် ဗိုလ်မှူးမျိုးအောင်က မိတ်ဆက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ရိုဟင်ဂျာဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ကြားရတာဟာဖြင့်ရင် နောင်ကြီးတို့နားထဲမှာ ဆန်းသလိုလို ရှိကောင်းရှိပါ လိမ့်မယ် ခင်ဗျာ” ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် ရိုဟင်ဂျာ ကျောင်းသူကျောင်းသားအသင်းဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သူ ကိုဘထွန်းကစ၍ ပြောလိုက် သည်။ ခေတ်ရေးအဖွဲ့ဝင်များက ပြုံး၍နေလိုက်ကြသည်။

ကိုဘထွန်းက စကားဆက်၏။ “ရိုဟင်ဂျာဆိုတဲ့ စကားလုံးဟာ ဆန်းနေလိမ့်မယ်ဆိုတာတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ ရိပ်စားမိခဲ့ကြပါတယ်ခင်ဗျာ။ အခုလို နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ်ရေးဌာနက တာဝန်ယူပြီး တွေ့ဆုံပေးလို့ ခေတ်ရေးစာစောင်မှာ ကျွန်တော်တို့ ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများရဲ့ မျိုးရိုးစဉ်ဆက် ယဉ်ကျေးမှု၊ ဓလေ့ထုံးစံတွေကို တင်ပြဆွေးနွေးခွင့် ရတာဟာလဲ ရိုဟင်ဂျာ အမျိုးသားများကိုယ်စား အလွန်ကျေးဇူးတင်ထိုက်ပါတယ်”

ကိုဘထွန်း၏ အပြောအဆိုကို ကြည့်လျှင်ပင် မေယုခရိုင်ရှိ ရိုဟင်ဂျာ အမျိုးသားတို့ အထဲတွင် ပညာတတ်လူတော် လူချွန်တွေ ရှိပါကလားဟု နားလည်နိုင်ပေသည်။ ကိုဘထွန်းသည် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ ဘီအက်စီ ဒီဂရီရယူပြီးသူ ခေတ်ပညာတတ်တဦး ဖြစ်ပေသည်။ “မေယု”နယ်ခြားခရိုင်ဆိုတဲ့ ထူးခြားတဲ့အမည်နဲ့ ယှဉ်တွဲပြီး တပြိုင်ထဲ ရုတ်ခနဲ ပေါ်လာတော့လဲ “ရိုဟင်ဂျာ”ဆိုတဲ့အမည်ဟာ ဆန်းနေပေမပေါ့ခင်ဗျာ။

“တကယ်ဆိုတော့ “ရိုဟင်ဂျာ”ဆိုတဲ့ နံမယ်နဲ့ “ရိုဟင်ဂျာ”အမျိုးသားထုကြီးဟာ ပြည်ထောင်စုသား တိုင်းရင်း သား များအဖြစ် ရှိခဲ့တာဟာ ဟိုရှေး ရခိုင်ဘုရင်များ ခေတ်ကဘဲကပေါ့ ခင်ဗျာ”

ကိုဘထွန်းနှင့်တကွ ရိုဟင်ဂျာကျောင်းသားခေါင်းဆောင်များ ဖြစ်ကြသော ကိုရှာဟောအာလောမ်၊ ကိုအောင် သာ ကျော်၊ ကိုဘစောဖြူတို့ လေးဦးလုံးသည် သူတို့ အမျိုးသားတို့၏ မျိုးရိုးစဉ်ဆက်အကြောင်း ပြန်ပြောင်း ပြောကြရ သဖြင့် ဂုဏ်ယူအားတက်နေကြပုံ ပေါ်သည်။ စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသည့် “ရိုဟင်ဂျာခေတ်သတင်းစဉ်”အမှတ် (၁)(၂)(၃)တို့ကို အားတက်သရော လှန်လှောကာ ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများ၏ ဆင်းသက်လာပုံ အမျိုးအနွယ်သမိုင်း မှတ်တမ်းတို့ကို ရှာဖွေပြသကြသည်။

ပျောက်သောသူ တွေ့သည့်ပမာ

ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများ၏ မျိုးရိုးနှင့် ယဉ်ကျေးမှု မှတ်တမ်းမှတ်ချက်များကို တွေ့ရသည်မှာ ပျောက်နေသော သူတ ယောက်ကို ပြန်တွေ့ရခြင်းနှင့် တူသည်ပင် ဆိုရချိမ့်မည်။ အမှန်သော် သတိမမူမိကြသော ပြည်မရှိလူထုအတွက်မူ ရိုဟင်ဂျာတို့သည် ပျောက်ဆုံးနေသော ဆွေရင်းမျိုးချာများပင်ဖြစ်သည်။ တမြေထဲဘွား ပြည်ထောင်စုသားများ ပင် ဖြစ်သည်။ သတိမမူမိသမျှ ယခုမှ ဘွားကနဲ ပြန်တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သဖြင့်လည်း ပျောက်ဆုံးနေသော ညီအကိုရင်းချာ တဦးအား ပြန်တွေ့ရသကဲ့သို့ပင် ရှိသည်။

ပါကစ္စတန်မဟုတ်

“ကျွန်တော်တို့ အစက နားလယ်ထားတာကတော့ ယခု မေယုနယ်ခြားခရိုင်လို့ သတ်မှတ်လိုက်တဲ့ ဘူးသီးတောင်၊ မောင်းတောခရိုင်တွေက လူမျိုးစုတွေဟာ ပါကစ္စတန်ပြည်သားတွေလို့ ထင်တယ်။ အခု ကိုအောင်သာကျော်တို့ ပြောပြတဲ့ မှတ်တမ်း သာဓကများ အတိုင်းဆိုရင်တော့ ရိုဟင်ဂျာလူမျိုးစုဟာ ဟိုရှေး မြန်မာမင်းများ လက်ထက် က ထဲက ဘူးသီးတောင် မောင်းတောနယ်မြေမှာ မခြေစိုက် ခေါင်းချပြီး ပြည်ထောင်စုသားများအဖြစ် ရပ်တည်ခဲ့ တာ ကြာပြီပေါ့နော်”

ကျွန်တော်တို့၏ တအံ့တဩ မေးခွန်းကို ကိုအောင်သာကျော်၊ ကိုရှာဟောအာလောမ်တို့ အားလုံးက ရယ်မော လျက် ခေါင်းညိတ်ပြ၍ ဖြေကြသည်။

သနားခြင်း အဓိပ္ပာယ်

သူတို့ညွှန်ပြသည့် ရိုဟင်ဂျာခေတ်သတင်းစဉ်တွင် ရိုဟင်ဂျာလူမျိုးသမိုင်းအကျဉ်းချုပ်ဟူသည့် ခေါင်းစီးဖြင့် ရေး သားထားသည့် ဆောင်းပါးအရဆိုလျှင် ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများသည် ပါကစ္စတန်နယ်ဘက်မှ ကူးပြောင်းလာကြ သည့် ပါကစ္စတန်လူမျိုးများမဟုတ်ပေ။ “ရိုဟင်ဂျာ”သို့မဟုတ်“ရိုဝင်ဂျာ”ဆိုသည့် စကားလုံး၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ “သနားခြင်း”ဟု ဆိုုလိုသည်။ ဤသနားခြင်း အဓိပ္ပာယ်ရသည့် “ရိုဟင်ဂျာ”ဆိုသော စကားလုံးသည် အဘယ် ကြောင့် ယနေ့ မေယုနယ်ခြားခရိုင်သားများ ဖြစ်နေကြသော လူမျိုးစုတခု၏ အမျိုးအနွယ်အမည် ဖြစ်ရလေသ နည်း ဟု ထပ်မံစေ့ငုလိုက်လျှင် စိတ်ဝင်စားဘွယ်ကောင်းသော ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားတို့၏ နောက်ကြောင်းရာဇဝင် ကို တွေ့ရသည်။

အတိတ်ဇာတ်ကြောင်းက

သက္ကရာဇ် ၇၈၈ – ခုနှစ်တွင် ရခိုင်ပြည်၌ မဟာစန္ဒြမင်း အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။ ထိုမင်းလက်ထက် တနေ့သောအခါ လေ ပြင်းမုန်တိုင်းကြီးသည် ပြင်းထန်စွာကျလေ၏။ ရမ်းဗြဲကျွန်းအနီးရှိ ရခိုင်ပင်လယ်ပြင်တွင် သွားလာနေသမျှသော ရွက်လှေကတ္တူသင်္ဘောများ အားလုံးလိုပင် ပျက်စီးနစ်မြုပ်ကြရသည်။ ထိုသင်္ဘောများထဲတွင် ကုန်ကူးသန်းခြင်းပြု နေကြသည့် အာရပ်လူမျိုးတို့၏ သင်္ဘောတစင်းလည်းပါလေရာ မုန်တိုင်းကျပြီး တပတ်အကြာတွင် ထိုအာရပ်သ င်္ဘော မှ အာရပ်လူမျိုးဒုက္ခသည်များသည် အစာရေစာအငတ်ငတ်ဖြင့် ရမ်းဗြဲကျွန်းပေါ် ကျရောက်လာကြသည်။ အာရပ်ဒုက္ခသည်များသည် ကျွန်းသူကျွန်းသားများနှင့် တွေ့သောအခါ အာရပ်ဘာသာစကားဖြင့် “ရဟမ်း –ရဟမ်း” (သနားပါ – သနားပါ) ဟု ဆိုကြကုန်၏။ ဤသည်ကို ရခိုင်သားတို့က သူတို့လူမျိုးနာမည်ပေဘဲဟု မှတ်ယူကာ သင်္ဘောပျက် အာရပ်ဒုက္ခသည်များအား “ရဟမ်း”လူမျိုးဟု ခေါ်လေသည်။ “ရဟမ်း”မှသည် ကာလရွေ့လျောသော် ရိုဟန်း၊ ရိုဟန်ဂျာ၊ ရဟင်ဂျား၊ ရိုဝန်ဂျာ၊ ရိုဟင်ဂျာ စသည်ဖြင့် အဆင့်ဆင့် ပြောင်းလာရသည်ဟု ဆိုလေသည်။

ဘုရင်က ချီးမြှောက်

ထို “ရဟမ်း” အမည်ခံ အာရပ်ဒုက္ခသည်များအား ရဲစွမ်းသတ္တိရှိကြသူများဖြစ်၍ ရခိုင်ဘုရင်က ချီးမြှင့်မြှောက်စား ကာ စစ်ဘက်နှင့် အုပ်ချုပ်ရေးဘက်တို့တွင် အရာထမ်းအမှုထမ်းများအဖြစ် ခန့်ထားသည်။ သို့ဖြင့် ရခိုင်ပြည် မြောက်ပိုင်း လေမျိုးမြစ်၊ ကုလားတန်မြစ်၊ မေယုမြစ်၊ နတ်မြစ် စသော မြစ်ရိုးများတလျှောက်တွင် ရိုဟင်ဂျာအမျိုး သား ရွာစုများ ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပြီး ရခိုင်ပြည်တောင်ပိုင်းတွင်လည်း သံတွဲ၊ ကျောက်ဖြူ၊ ရမ်းဗြဲ၊ ကျောက်နီမော် စသော ဒေသများတွင် ရိုဟင်ဂျာရွာများ ပေါ်လာရသည်ဟု ဆိုလေသည်။

မူကွဲတရပ်

“ဟောဒီမှာရှိတဲ့ ရိုဟင်ဂျာ ယဉ်ကျေးမှုလက်ရာများဆိုတဲ့ သုတေသနဆောင်းပါးမှာ ပြဆိုတာကတော့ ရိုဟင်ဂျာတို့ ရဲ့ မျိုးရိုးဆင်းသက်လာပုံ မူကွဲတရပ်ပေါ့ ခင်ဗျာ” အတွင်းရေးမှူး ကိုအောင်သာကျော်က ရန်ကုန်မြို့ ရိုဟင်ဂျာ အ လုပ်သမားအဖွဲ့ချုပ် ဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သူ ဘူးသီးတောင်မှ အမ်အေတာဟိရ်ဘာဘာဆိုသူ ရေးသားပြုစုထားသည့် ရိုဟင် ဂျာ ယဉ်ကျေးမှုသုတေသနစာတမ်းကို ထောက်၍ ပြောပြသည်။

စစ်သည်နွယ်များ

ထို သုတေသနစာတမ်းအရမူ ခရစ်သက္ကရာဇ် ၇ နှင့် ၈ – ရာစုခေတ်များတွင် ရခိုင်ပြည်သို့ ရောက်ရှိလာကြသော အာရပ်လူမျိုးများ၊ သက္ကရာဇ် ၁၄ဝ၆ ခုနှစ်တွင် ရခိုင်ပြည်သို့ အင်းဝဘုရင်မင်းခေါင်၏သား မင်းရဲကျော်စွာ လာ ရောက်တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခုခံရန် ဘင်္ဂလားအစိုးရထံမှ ရခိုင်ဘုရင် နရမိတ်လှက အကူအညီ တောင်းခံရာတွင် ရောက်လာသော ဂေါ်ရီပထန် စစ်သည် ၂ – သောင်း စသည်တို့ အခြေစိုက်နေထိုင်ရာမှ စုပေါင်းကာ ပေါ်ပေါက် လာရသော လူမျိုးဖြစ်သည်ဟုဆိုသည်။

အစ္စလမ်နှင့်အရဗီ

“ကျွန်တော်တို့ ရိုဟင်ဂျာတွေဟာ အဲဒီလို အာရပ်အနွယ်တွေဖြစ်တဲ့အတွက် စာပေရော စကားပြောတဲ့အခါမှာရော ဘူးသီးတောင်၊ မောင်းတောခရိုင်မှာဆိုရင် အများအားဖြင့် အာရဗိီ ဘာသာစကားကို သုံးစွဲတာများပါတယ်။ အူရ ဒူဘာသာစကားကတော့ ရေးတတ်ပြောတတ်ဖတ်တတ်သူတွေ ရှိပေမယ့် ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများရဲ့ အဓိကစာပေ ကတော့ အာရဗီပါဘဲ” ကိုဘစောဖြူက ရှင်းပြလိုက်ခြင်းဖြစ်ပေသည်။

ယဉ်ကျေးမှု ထိ်န်းသိမ်းကြသည်

ကိုအောင်သာကျော်က ရိုဟင်ဂျာတွေ အစ္စလမ်ဘာသာကို သက်ဝင်ယုံကြည်ပြီး မော်လဝီဆရာကြီးများရဲ့ အဆုံး အမ အောက်မှာ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု မပျက်ယွင်းအောင် နေထိုင်ကြရပါတယ်။ မိန်းကလေးများဆိုရင် အသက် ၁၂ – နှစ် ကျော်တာနဲ့ တပြိုင်နက် လူစိမ်းမြင်အောင် အိမ်ပြင်မထွက်တော့ဘဲ မျက်နှာမှာပုဝါဖုံးပြီး အိမ်တွင်းပုန်းကြရပါ တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ရိုဟင်ဂျာ လူငယ်များအနေနဲ့ ခေတ်ကြီးနဲ့အမှီ ရင်ဘောင်တန်းပြီး လိုက်လိုကြတော့ကာ မော်လဝီဆရာကြီးများကို ချဉ်းကပ်ပြီး အမျိုးသမီးလေးများ ခေတ်ပညာ သင်ကြားနိုင်ရေးကိုလဲ ကြိုးစားကြည့်ကြ ပါ ဦးမယ်။ မော်လဝီဆရာကြီးများကလဲ လူငယ်တွေအလိုကို အတော်ဘဲ လိုက်လျောကြပါတယ်။ အခုဆိုရင် ကျွန် တော်တို့ မေယုနယ်မှာ ဗမာစာတတ်ကြသူတွေ တော်တော်များနေကြပါပြီ။

ခေတ်ကို မှီစေရမည်

ကိုအောင်သာကျော်၏ ပြောစကား မှန်ပေသည်။ မေယုခရိုင် နယ်သားတို့သည် သူတို့နယ် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအ တွက် တတ်နိုင်သမျှ ခေတ်ကိုအမှီလိုက်ရန် ကြိုးစားနေကြပေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ထာဝစဉ် အိမ်တွင်းပုန်းလေ့ရှိ သော မေယုခရိုင်၏ သမီးပျိုကလေးများထဲမှ မိန်းကလေး(၆)ဦးတို့သည် ပန်းစည်းများကို ကိုင်ဆောင်ကာ မောင်း တောမြို့တွင် မူဂျာဟစ်လက်နက်ချပွဲ ကျင်းပစဉ်က ကြွရောက်လာသည့် ဒု-ကာကွယ်ရေးသီးစီးချုပ် (ကြည်း) အား ကြိုဆိုခဲ့ကြရှာပေသည်။

“ဟောဒီခေတ်ရေးစာစောင်မှာ ဓာတ်ပုံနဲ့ ဖော်ပြထားတဲ့အချက်ဟာ မှန်ပါတယ်ဗျာ။ အိမ်တွင်းပုန်းလေ့ရှိကြတဲ့ မိန်း ကလေးများဟာ မေယုခရိုင်မှာ အေးချမ်းသာယာလာပြီဆိုတဲ့ သတင်းကြောင့် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာရှိပြီး ကျေးဇူး တင် ကြလွန်းတဲ့အတွက် လူမြင်လူထင်ခံပြီး ထွက်ကြိုကြတာပါဘဲ” ကိုဘထွန်းက မေယုအထိမ်းအမှတ် အထူး ထုတ် ခေတ်ရေးစာစောင်ကို ထောက်ပြ၍ ပြောလိုက်လေသည်။

ကြိုးစားကြရမည်

ယခုမူ မေယုခရိုင်တွင် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးမှန်သမျှ လုပ်ငန်းများကို လူထုကိုယ်တိုင်က နှစ်ခြိုက်ကာ ဝိုင်းဝန်းကူညီ လျက် ရှိကြပေပြီ။ စင်စစ်သော် မောယုနယ်ခြားခရိုင်၏ စီးပွားရေး အခြေအနေမျိုးနှင့်ဆိုလျှင် ကြိုးစားကြမှ လည်း ဖြစ်ပေမည်။ မေယုနယ်ခြားခရိုင်သည် မိုးများ၍ တောင်ကုန်းမြေမြင့်များသဖြင့် စို်ကပျိုးရေးခက်ခဲသည့် ဒေသဖြစ် သည်။ ထို့အပြင် နယ်မြေနှင့် လူဦးရေမမျှအောင်ပင် ကျဉ်းမြောင်း ကျပ်တည်းသဖြင့် လက်ရှိလယ်ယာလုပ်ငန်း တံ ငါ ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းများဖြင့် နယ်လူထုမှာ မည်သို့မျှ စီးပွားရေးအားဖြင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက် ချောင်လည်မည် မဟုတ်ပေ။

ထိုအခက်အခဲအားလုံးတို့ မေယုခရိုင် နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ်ရေးဌာနက အရေးတယူ စဉ်းစားဆုံးဖြတ်ကာနယ်လူ ထု ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး လုပ်ငန်းအားလုံးတို့ကို ယခု လက်တွေ့ စတင်ဖော်ထုတ်လုပ်ဆောင်ပေးနေပြီဖြစ်နေသည်။

ဗလီဆောက်ဘို့လှူငွေ

“ယခုနှစ်မေလကဘဲ ဝန်ကြီးချုပ်က ကတိပြုသွားခဲ့တဲ့အတိုင်း ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားတို့အတွက် ဗလီဆောက်ဘို့ မ,တည်ငွေအဖြစ် ငွေတသောင်း ပို့လှူလိုက်ပါပြီ။ ဒီငွေကို အခြေပြုပြီး အခြားပုဂ္ဂိုလ်တွေဆီက အလှူငွေများနဲ့ စုပေါင်းပြီး အမှတ်တရ ဖြစ်စေနိုင်မယ့် ဗလီကြီးဖြစ်လာဦးမှာပေါ့ဗျာ”

“ကြားရတာ ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ၊ ရှေးမင်းဆက်များ လက်ထက်ကထဲက မြန်မာပြည်မှာ အခြေစိုက်ခဲ့ပြီး သားစဉ် မြေး ဆက် ပြည်ထောင်စုသား တိုင်းရင်းသားများ ဖြစ်လာခဲ့ကြတဲ့ ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများ အကြောင်းကို ယခုလို စုံစုံလင်လင် သိရတာကိုဘဲ အတော် ဝမ်းမြောက်စရာဖြစ်ပါတယ်”

ပျောက်သောသူ တွေ့လေပြီ

ကိုအောင်သာကျော်တို့ လေးဦးလုံးက – “ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျာ။ ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားထုကိုယ်စား ခေတ်ရေးကိုကျွန်တော် တို့က ကျေးဇူးတင်ရပါမယ်။ ရိုဟင်ဂျာအမျိုးသားများရဲ့ ရိုးရာသမိုင်းကို ဖော်ထုတ်ပြခြင်းဟာ ပြည်ထောင်စုထဲက တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုတရပ်ကို အသိအမှတ်ပြုလိုက်ခြင်း မည်ပါတယ် … နောင်ကိုလဲ အလျင်းသင့်ရင် ရိုဟင်ဂျာ အမျိုးသားများရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုများနဲ့ မေယုခရိုင်နယ်ခြားဒေသအုပ်ချုပ်ရေးဌာနရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်များကို ရိုဟင်ဂျာ ကျောင်းသားလူငယ်များအသင်းက ဘယ်လိုထင်မြင် ထောက်ခံကြတယ်ဆိုတာ ပြောပြပါအုံးမယ်”

ဤတွင် ရှေ့မှ ပျောက်သောသူကို ပြန်တွေ့ခြင်းဖြစ်သည့် ရိုဟင်ဂျာလူမျိုးစုတို့၏ မျိုးရိုးစဉ်ဆက် ဆွေးနွေးချက် တင် ပြ ခြင်း ပြီးဆုံးပြီ ဖြစ်ပေတော့သည်။

(တပ်မတော်ခေတ်ရေးစာစောင်၊ အတွဲ ၁၂၊ အမှတ် ၉၊ ၈-၈-၁၉၆၁၊ စာမျက်နှာ ၁၆ မှ ၁၉)

Full article and photo credit to Ko Zaw Tun



---