By Hannah Beech
Oct. 12, 2020,
ဘုရားသခင္၏တပ္ေတာ္(God’s Army) အမႊာေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးမွာ ပဥၥလက္စြမ္းပကားတို႔ရွိသည္ဟု တခ်ိန္ က ထင္ျမင္ထားသည္။ ယခုအခါ သူတို႔ လူလားေျမာက္ေနၿပီ။ တိုင္းျပည္စြန႔္ခြာရမႈ၊ အရက္ႏွင့္ ပူေဆြး စိတ္ ဒဏ္ရာတို႔ကို သူတို႔ရင္ဆိုင္ေနရဆဲ။
နတ္သံကြင္း၊ ျမန္မာ__ ကြန္ကရစ္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဂၽြန္နီထူး ေက်ာခင္းလဲေလ်ာင္းေနသည္။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားက ေၾကာင္ေတာင္ေငးေနသည္။
သူ ခ်ာတိတ္အရြယ္က သူႏွင့္သူ႔အမႊာညီအကို လူသာတို႔ဘုရားသခင္တပ္မေတာ္ (God’s Army) ကို အမိန႔္ ေပး ကြပ္ကဲခဲ့စဥ္က ဂၽြန္နီထူးက အျခားသူမ်ားမျမင္နိုင္သည္ကိုျမင္နိုင္တယ္လို႔နာမည္ႀကီးသည္။
ကမၻာ့သက္ဆိုးအရွည္ဆုံးျပည္တြင္းစစ္တခုမွာ သမၻာရင့္ခက္ထန္ေနသူ သူ႔စစ္သားမ်ားက သူတို႔ကို ဂၽြန္နီထူး
ႏွင့္ လူသာထူးတို႔က ေမွာ္ပဥၥလက္အစြမ္းျဖင့္ က်ည္ၿပီးေအာင္လုပ္ေပးနိုင္စြမ္းရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဖိႏွိပ္ခံလူထုတရပ္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာ့ကရင္တိုင္းရင္းသားတို႔အတြက္ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ကေလးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ကတဲအိမ္ထဲမွာ ဂၽြန္နီ့အစ္မဝမ္းကြဲက အျခားသူမ်ားကိုတိုးတိုးတိတ္တိတ္ေနၾကရန္ ေၿပာ လိုက္သည္။ သူစကားေျပာအလာကိုေစာင့္ေနၾကေပမယ့္ အသက္၃၂ႏွစ္အရြယ္ဂၽြန္နီထူးက မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ေမွးအိပ္သြားသည္။
“မူးေနၿပီ” ဂၽြန္နီ၏သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၊ ေနာက္လိုက္တပည့္တဦးလည္းျဖစ္သူ ဆဲလာအဲက ေလသံတီးတိုး ေၿပာသည္။ “အျမဲ မူးေနတာ”
မိုင္ရာခ်ီေဝးသည့္ျမန္မာျပည္အေရွ႕ပိုင္းသစ္ေတာထဲမွာ အေပါစားသူ႔ဖုန္းမွမီးေရာင္က လူသာထူး၏ ရင္ဘတ္ဗ လာဆီမွာ အေရာင္လင္းလာသည္။ သူ႔ဘယ္ရင္အုံကို ကရင္အမ်ိဳးသားအလံေဆးမွင္ေၾကာင္ထိုးထားသည္။ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေအာက္မွာ အမာရြတ္အေရျပားတြန႔္တခု။
လူသာထူးက သူ႔မ်က္လုံးအိမ္၊ ဒူးေခါင္းႏွင့္ေပါင္တို႔ကို ထိုးျပသည္။ သူကိုယ္မွာ က်ည္ဒဏ္ရာ အနည္းဆုံး ၁၀ခု ဟု သူ ေျပာသည္။
သူ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ သူ႔မ်က္လုံးက ေၾကာင္ေတာင္ေငးရီေနသည္။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္က ဂၽြန္နီ (ဘယ္) ႏွင့္ လူသာ။ ေမွာ္အစြမ္းေတြရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကေသာ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြကို အမႊာညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။Credit...Apichart Weerawong/Associated Press
“မူးေနၿပီ” သူ႔ခ်စ္သူမိန္းကေလး၏မိခင္ေနာ္ေဌးျမင့္ကေျပာသည္။ အျပစ္တင္သည္ထက္ အကဲခတ္သည့္သေ ဘာသာ။ “သူ အျမဲ မူးေနတယ္”
ရာစုအကူးအေျပာင္းကာလမွာ အသက္၁၀ႏွစ္ပင္မရွိေသးသည့္ လူသာထူးႏွင့္ဂၽြန္နီထူးတို႔က ရာခ်ီအင္အားရွိ သည့္ ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ကိုကြပ္ကဲခဲ့သည္။
ျမန္မာစစ္တပ္၏က်ဴးေက်ာ္မႈမ်ားမွကရင္လူမ်ိဳးစုကိုကာကြယ္ရန္ သူတို႔ ရည္ရြယ္သည္။ သူတို႔အရပ္အျမင့္က သူ႔တို႔ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားေလာက္မျမင့္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္သာသာနျပဳမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ျခင္းဘာသာဝင္ မ်ားျဖစ္လာသူတို႔၏သားစဥ္ေျမးဆက္ျဖစ္ေသာ သူတို႔ေနာက္လိုက္မ်ားက အမႊာႏွစ္ေယာက္ကို ကိုးကြယ္ၾက သည္။ ဘုရားသခင္ေစလြတ္ေတာ္မူသည့္ ကိုယ္ေပ်ာက္စစ္သားမ်ားကိုပင့္ဖိတ္ရန္ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံးက ဆု ေတာင္းရြတ္ဆိုေပးနိုင္သည္ဟု သူတို႔ေျပာျပသည္။
တေယာက္ကလြင့္ဝဲေနေသာဆံပင္ႏွင့္၊ ရာဖယ္ရဲ့တမန္ေတာ္တပါး၏ခ်င့္ခ်ိန္ဟန္မ်ိဳးရွိၿပီး တေယာက္က ငယ္ ရြယ္ သည့္အသက္ႏွင့္မလိုက္ခက္ထန္ျပတ္သားလြန္းဟန္ရွိေသာ အမႊာညီကိုႏွစ္ေယာက္။ သူတို႔က႐ူးဆိတ္ စစ္က က်ည္ဆံတေသာေသာပစ္ခတ္အဆုံးသတ္သြားခ်ိန္မွာ သူတို႔ကိုကမၻာႏွင့္ အဝွမ္းအာ႐ုံစိုက္မႈျမင့္ လာခဲ့ သည္။ ႏွစ္မ်ားစြာတိုက္ပြဲမွာ God’s Army တပ္သား (အခ်ိဳ႕ ကေလးမ်ား) အနည္းဆုံး ၁၀၀ ေသဆုံးခဲ့ၿပီ။ ထို ထက္မ်ားေသာ အေရအတြက္က ေျချပတ္လက္ျပတ္ျဖစ္၊ အသက္ေမြးအလုပ္အကိုင္မ်ားဆုံးရႈံး၊ လက္ေတြ႕အ မွန္ အေပၚစြဲျမဲယုံၾကည္မႈမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္။
ဆယ္စုႏွစ္ခုၾကာၿပီးေနာက္မွာ အမႊာညီအစ္ကိုတို႔၏ၾသဇာအရွိန္အဝါက မျပယ္ေသး။ ယခု လူႀကီးျဖစ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ဦးသည္ သူတို႔ေနာက္လိုက္မ်ားအတြက္ ဆုံးရႈံးသြားေသာဇာတိအိမ္ယာ၏ေနာက္ ဆုံးအခ်ိတ္ အဆက္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေနာက္လိုက္မ်ားက ကမၻာတလႊားေနရာအသီးသီး ပ်ံ႕ႏွံ့ထြက္သြားၾကၿပီ။ ထိုင္းနိုင္ငံ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားမွ နယူးဇီလန္၊ ေျမာက္ကယ္ရိုလိုင္းနားကဲ့သို႔ေနရာမ်ားက ျပည္ပေရာက္အသိုင္းအဝိုင္းမ်ား အထိ ထြက္သြားၾကသည္။
ေနရပ္စြန႔္စစ္သားမ်ားသည္ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ အေရအတြက္အမ်ားဆုံးကမၻာလုံးဆိုင္ရာတိုင္းျပည္စြန႔္ခြာ ဒုကၡ သည္ မ်ား၏ တစိတ္တပိုင္းျဖစ္လာသည္။ လြန္ခဲ့ေသာဆယ္စုႏွစ္အတြင္း ကမၻာတဝန္း အနည္းဆုံး လူသန္း ၁၀၀ မိမိတို႔အိမ္ယာဌာေနကို စြန႔္ခြာေျပးၾကသည္။ ျမန္မာတနိုင္ငံတည္းမွာပဲ လူနည္းစုျဖစ္သည့္ လူမ်ိဳးစုမ်ား ထဲကတစ္သန္းေက်ာ္ (အမ်ားစုရိုဟင္ဂ်ာမြတ္စလင္မ်ား) ၂၀၁၆မွာစတင္သည့္ပဋိပကၡေၾကာင့္ ဌာေနစြန႔္ခြာ ေၿပာင္းေရႊ႕ရသည္။ ျမန္မာနယ္စပ္ေဒသမ်ားမွာ စစ္ျဖစ္ေနဆဲအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာစစ္တပ္က သူ႔လူထုအေပၚ လူ မ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ က်ဴးလြန္ေနသည္ဟု ကမၻာ့ကုလသမဂၢစုံစမ္းစစ္ေဆးသူမ်ားက စြပ္စြဲထား သည္။
ျပည္ပမွာႏွစ္မ်ားစြာၾကာၿပီးေနာက္ ဂၽြန္နီႏွင့္လုသာတို႔၏တပ္သားမ်ား သူတို႔ကိုယ္ခႏၶာမွဒဏ္ရာအမာရြတ္မ်ား အနာက်က္သြားသည္ကိုျမင္ရၿပီ။ ဂၽြန္နီႏွင့္လုသာတို႔ကိုယ္တိုင္သည္လည္းထိုသို႔ပင္။ တပ္သားမ်ား၏ ကေလး တခ်ိဳ႕က ယခုအခါ အေမရိကန္၊ ဆြီဒင္၊ နယူးဇီလန္နိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ေနၿပီ။ အျခားအလံေတာ္မ်ားကို ကတိ သစၥာခံေနၾကၿပီ။
သို႔ေသာ္ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားက ျပန္က်က္ဖို႔ ပိုခက္ခဲသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒုကၡသည္ဘဝက အေစအပါး အလုပ္ မ်ားလုပ္ကိုင္ ႐ုန္းကန္ေနရၿပီး ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့မ်ားႏွင့္စိမ္းေနေသးခ်ိန္မွာ ပိုခက္သည္။ စိတ္ဒဏ္ရာဒဏ္ ခ်က္ မ်ားက ကုစားမရ ျဖစ္ေနဆဲ။ ကိုရိုနာဗိုင္းရပ္စ္က သူတို႔၏အလုပ္ခြင္မ်ားမွာ မင္းမူေနသည္။
နယ္ေျမေဝးကြာၿပီးရာသီပိုေအးရာသို႔လြတ္ေျမာက္ေရာက္ရွိလာခ်ိန္မွာ သူတို႔လက္ရွိဘဝကို အတိတ္က ဖိစီး ထားဆဲျဖစ္သည္ကို God’s Army ၏စစ္သည္ေဟာင္းမ်ားတြင္ေတြ႕ရသည္။ ျမန္မာျပည္ကို လုံးဝ ေျခမခ်ဖူး သည့္ေနာက္လူငယ္မ်ိဳးဆက္အတြက္ပင္လ်င္ သူတို႔ဘဝက မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္သည့္ရြာတရြာ၊ ရႈံးႏွိမ့္ခဲၿပီျဖစ္သည့္ တပ္ဖြဲ႕တခုႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသည္။
လူသာ၊ ဂၽြန္နီ့မိခင္၊ ညီမမ်ားႏွင့္အျခားေဆြမ်ိဳးမ်ားက နယူးဇီလန္နိုင္ငံ ၾသကလန္ၿမိဳ႕မွာျပန္လည္အေျခခ်သည္။ အခန္း ၅ခန္းပါအိမ္တအိမ္မွာ လူ၁၂ဦး ႁပြတ္သိပ္ေနသည္။ သည္နိုင္ငံေရာက္လာၿပီး ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္ အ ၾကာမွာ အႁမႊာညီကို၏မိခင္ေဒၚပီခန္းသည္ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးမ်ားႏွင့္အသားမက်နိုင္ေသး၊ ေျမသားလမ္း ေပၚက မိတ္ေဆြတေယာက္၏အိမ္သို႔ေအးေအးလူလူလမ္းေလၽွာက္သြားဖို႔မျဖစ္နိုင္ေသး။ ေဆြမ်ိဳးတစ္ဒါဇင္ႏွင့္ အတူေနသည့္တိုင္ အားလုံးက သီးျခားအထီးက်န္ေနသည္။
“က်မ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္” သူ ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ ျပန္စဥ္းစားသည္။ “က်မ အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူး”
သူ သက္ျပင္းခ်သည္။ ထိုဆႏၵႏွစ္ခုစလုံး မမွား။ ႏွစ္ခုစလုံးလည္း မမွန္။
ကယ္တင္ရွင္ေစာင့္စားျခင္း
ကရင္ရြာအတြင္းပိုင္း ဘုရားသခင္ေတာင္အနီးရြာထဲကလူတိုင္းက ၁၉၈၈ခုႏွစ္မွာေမြးသည့္ ဂၽြန္နီႏွင့္လူသာ ထူးတို႔က ထူးျခားသူမ်ားျဖစ္သည္ကို သိၾကသည္။
လူသာက စမ္ေခ်ာင္းတခုဆီေရးခ်ိဳးဆင္းသြားၿပီး တမန္ေတာ္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည့္လူအိုတေယာက္အသြင္ ေျပာင္းသြားသည္ဆိုေသာ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ရွိခဲ့သည္။ ဂၽြန္နီေရေပၚမွာလမ္းေလၽွာက္သည္ ဆိုေသာအခ်ိန္ရွိခဲ့ သည္။ သူဆံပင္ရွည္မ်ားက သူတို႔ေတြးထင္ထားသည့္ေယရႈဆံႏြယ္မ်ားကဲ့သို႔ ေလမွာလြင့္ေနသည္။ အႁမႊာႏွစ္ ေယာက္ ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေပ်ာက္တပ္ဖြဲ႕မ်ားစုစည္းခဲ့သည္၊ သူတို႔က ျမန္မာစစ္ သားမ်ားရွိရာကို ဝါးပင္တရွဲရွဲသံပင္မၾကားရပဲသတင္းေပးနိုင္သည္ဟု ရြာသားမ်ားကေျပာသည္။
ကယ္တင္ရွင္တဦးကို ရြာသားမ်ားက ေတာင့္တခဲ့သည္။ သူတို႔အတြက္ ႏွစ္ဦးရလိုက္သည္။
“က်မ ကိုယ္ဝန္ရွိေတာ့ က်မသားေတြဟာ ျပန္လည္ရွင္သန္လိုတဲ့ နာမည္ႀကီးစစ္သားေတြလို႔ အိပ္မက္မက္ တယ္”ဟု ေဒၚပီခန္းက ေျပာသည္။ “ဂၽြန္နီနဲ႔လူသာ ေမြးၿပီးေတာ့ ဘဝကပိုအဆင္ေျပလာတယ္။ ေတာမွာ ေတာေကာင္မ်ားမ်ား အမဲလိုက္လို႔ရလာတယ္။ သူတို႔ကကာကြယ္ထားေတာ့ က်မတို႔ လုံျခဳံေဘးကင္းေန တယ္”
ထူးညီအကိုအမႊာႏွစ္ေယာက္သည္ ေတာင္ယာလုပ္ကိုင္ၿပီး အမဲလိုက္ရာမွာသုံးသည့္ အိမ္လုပ္က်ည္ဆံမ်ား ၿပဳလုပ္သည့္ မိသားစုမွာ ေမြးဖြားလာသည္။ ျမန္မာစစ္တပ္ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ားေၾကာင့္ သူငယ္တန္းေက်ာင္း သား အရြယ္မွာပင္ ထိုင္း ျမန္မာနယ္စပ္တေၾကာက ေတာေတာင္ထဲ သူတို႔ေရာက္သြားရသည္။ အမႊာႏွစ္ေယာက္ကို သူတို႔ဖခင္ကဲ့သို႔ပင္ အႀကီးဆုံး ကရင္တိုင္းရင္းသားတပ္မေတာ္ျဖစ္သည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့သည္။
ဗမာနိုင္ငံအျဖစ္တခ်ိန္ကသိၾကသည့္နိုင္ငံကို ၁၉၄၈ ၿဗိတိန္ဆီကလြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ကရင္တိုင္း ရင္းသားေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႕ကတိုက္ခိုက္ေနသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစနိုင္ငံသစ္က ဗမာတိုင္းရင္းသားအ မ်ားစုႏွင့္ လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားမ်ား စုစည္းထားသည့္ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူဦးေရ ၅သန္းဝန္း က်င္ရွိသည့္ကရင္က အစိုးရ၏လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒစတင္လာသည္ကို ကသိကေအာက္ျဖစ္ စိတ္မရွည္နိုင္ျဖစ္ရသည္။ အျခားတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ တခ်ိဳ႕က လက္နက္ကိုင္လာၾကသည္။
နိုင္ငံျခားသားမုန္းသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးက ၁၉၆၂ခုႏွစ္ အရပ္သားအစိုးရကိုအာဏာျဖဳတ္ခ်ခ်ိန္မွာ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳ ကြဲေအာင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလိုအပ္သည္ဟု အေၾကာင္းျပသည္။
၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္မ်ားေႏွာင္းပိုင္းမွာ ကရင္က ခံစစ္အေျခအေနမွာရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ထဲက ျပည္နယ္ေလးကို တ ခ်ိန္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ကရင္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားက သူတို႔ပိုက္နက္အမ်ားစုကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရ သည္။ ဂၽြန္နီႏွင့္လူသာတို႔ကဲ့သို႔ ခရစ္ယာန္မ်ားသာမက ဗုဒၶဘာသာဝင္ႏွင့္နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ားအပါအဝင္သိန္း ႏွင့္ခ်ီေသာကရင္တို ထိုင္းနိုင္ငံ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားဆီ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ် ေနထိုင္သူမ်ားအျဖစ္ေနထိုင္ၿပီး ပင္လယ္စာလုပ္ငန္းႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ ကိုင္ေနသည္။
အမ်ားစုက ငွက္ဖ်ားအျဖစ္မ်ားသည့္ေတာနယ္မ်ားကိုျပန္လာၾကသည္။ ျမန္မာစစ္သားမ်ားက ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ား လုပ္လာသည့္အခါ သူတို႔တဲအိမ္မ်ားကိုစြန႔္ပစ္ရသည္ႏွင့္သာ ၾကဳံရျပန္သည္။ ျမန္မာစစ္တပ္က ထိုသို႔ဝင္ ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ားတြင္ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈ၊ ရြာမီးရွို႔မႈမ်ား အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ေဆာင္ ေသာေၾကာင့္ လူမ်ိဳးတုံးသုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈသေဘာပင္ျဖစ္သည္ဟု ကုလသမဂၢကဆိုသည္။
လူသာႏွင့္ဂၽြန္နီတို႔လမ္းေလၽွာက္သင္ခါစအရြယ္မွာ တိုင္းျပည္၏စစ္အာဏာရွင္အစိုးရကို ဥစၥာဓနမ်ားယူ ေဆာင္ေပးလာမည့္ ေရနံႏွင့္သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းသြယ္လမ္းေၾကာင္းေဖာက္ရန္ သစ္ေတာမ်ားကို ျမန္ မာစစ္သားမ်ားက စတင္ ရွင္းလင္းသည္။ ထိုေျမေပၚေနထိုင္သည့္ကရင္မ်ားမွာ ဘာမၽွမရဟုဆိုရမည္။
သစ္ေတာထူထပ္သည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚ ျမန္မာစစ္တပ္ေျခလ်င္တပ္သားမ်ား ႐ုတ္တရက္တဟုန္ ထိုးဝင္ လာသည့္အခါ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မွ စစ္သားရာေပါင္းမ်ားစြာ ဆုံးရႈံးရသည္။ ဂၽြန္နီႏွင့္လုသာ တို႔က တိုက္ခိုက္ရန္ ဆက္လက္ရွိေနသည္။ သူတို႔က ေသနတ္ပစ္ေကာင္းသည္။ သူတို႔ကိုယ္ခႏၶာေသးေသး ေလးေပၚ လက္နက္မ်ား မနိုင္တနိုင္ တရြတ္ဆြဲၿပီး ၿငိမ္ေအာင္ကိုင္ထားနိုင္သည္။ ေျမျမႇုပ္မိုင္းမ်ားကို သူတို႔ နင္း မိသည္ မရွိ။ က်ည္ဆန္မ်ားက မုတ္သုန္မိုးလိုရြာေနသည့္တိုင္ ထိရွပြန္းပဲ့ရာတခုမရွိဘဲ သူတို႔ျပန္ေပၚလာ သည္ ဟု ရြာသားမ်ားကေျပာသည္။
“႐ုပ္ရွင္ထဲက စူပါပါဝါရထားတဲ့တေယာက္လိုေပါ့” ဂၽြန္နီကေျပာသည္။ “သိတယ္မလား။ ကိုယ့္ကိုပစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ည္ဆန္ေတြ လာမထိဘူး”
God’s Army ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ စစ္ထဲမွာမိဘမဲ့ျဖစ္သြားသူမ်ားက God’s Army တပ္သားမ်ားအျဖစ္တိုး လာသည္။ သူတို႔မွာ အျခားသြားစရာမရွိ။ Swiss Family Robinson ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ Lord of the Flies ဝတၳဳ ကို ေပါင္းစပ္ထားသလိုပင္။ စစ္သားႀကီးမ်ားက ဝိုင္းဖြဲ႕ဆုေတာင္းၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ အမႊာ ႏွစ္ေယာက္ကို လာဘ္အေဆာင္မ်ားလို သူတို႔ ပုခုံးမွာ ထမ္းမထားသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားခရစ္ယာန္ အသိုင္း အဝိုင္းကလည္း သူတို႔ဆီေထာက္ပံ့လႉဒါန္းၾကသည္။
God’s Army ၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားက တင္းၾကပ္သည့္ကရင္ခရစ္ယာန္အယူဝါဒႏွင့္အညီျဖစ္သည္။ ဥမစား၊ ဝက္ သားမစား၊ လိမ္ညာမေျပာ၊ ဆဲဆိုျခင္းမလုပ္ရ။ သမၼာက်မ္းအပိုဒ္မ်ားကို တိုက္ပြဲညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား အျဖစ္သုံး သည္။ အမႊာညီအကိုက ကေလးမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔ဆဲဆိုျခင္းႏွင့္ေဆးလိပ္အဆက္မျပတ္ေသာက္ ၿခင္း ကိုေတာ့ အေရးတယူရွိပုံမရ။ ဂၽြန္နီက စိတ္ဆတ္သည္။ လူသာက ေနာက္တတ္ေျပာင္တတ္သည္။ ႏွစ္ ေယာက္စလုံးအတြက္ စစ္ဝတ္စုံမ်ားက ႀကီးလြန္းေနသည္။
God’s Armyက အသက္ႀကီးပိုင္း အေတြ႕အၾကဳံရွိတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ဘန္ေကာက္ရွိျမန္မာသံ႐ုံးကိုဝင္စီးသည့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ရွိေနသည့္တိုင္ သူတို႔ေနာက္လိုက္မ်ားက သူတို႔အေပၚသစၥာ ရွိ ေနျမဲျဖစ္သည္။
“က်ဳပ္တို႔က အရက္မေသာက္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ကိုေဘးကင္းေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ ဘုရားသခင္ကခြင့္ျပဳခ်က္ကို က်ဳပ္ တို႔ ေန႔စဥ္ ဆုေတာင္းတယ္” ဘုရားသခင္တပ္ေတာ္ (God’s Army) ၏ ဗိုလ္မႉးေဟာင္းတေယာက္ ၿဖစ္တဲ့ဦး အာနာဝါး ကေျပာသည္။ “က်ေနာ္တို႔က က်ည္ၿပီးတယ္”
သို႔ေသာ္ သူတို႔က်ည္မၿပီးပါ။
၁၉၈၈ခုႏွစ္ကျဖစ္ပြားသည့္ God’s Armyႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္တပ္ရင္းတခုၾကားျဖစ္ပြားသည့္ တိုက္ပြဲတခုမွာ ဦးအာနာဝါးက်ည္ထိမွန္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲမွာ God’s Armyက ၃ေယာက္က်ဆုံးသည္။ ဦးအာနာဝါး၏ေျခကို ဒူးအထက္မွ ျဖတ္လိုက္ရသည္။
၂၀၀၀ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕၏အဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ God’s Armyတို႔ ျမန္မာ-ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ရခ်ာဘူရီၿမိဳ႕ကေဆး႐ုံတ႐ုံကို ဝင္စီးသည္။ လူနာရာေပါင္းမ်ားစြာကို ဓားစာခံထားသည္။ သူတို႔၏ဒဏ္ရာရ စစ္သားမ်ားအတြက္ ေဆးပစၥည္းအေထာက္အပံံ့ရရွိေရး သူတို႔ ႀကံရာမရျဖစ္ေနသည္။
ထိုင္းစစ္တပ္က ျပတ္ျပတ္သားသား တုံ႔ျပန္သည္။ ဓားစားခံမ်ားကိုဖမ္းဆီးသူအားလုံးအသတ္ခံရသည္။ ထိုသို႔ ဝင္ေရာက္စီးနင္းမႈမွာ ဂၽြန္နီႏွင့္လူသာတို႔မပါ။ သို႔ေသာ္ God’s Army ၏အေကာင္းဆုံးစစ္သားတခ်ိဳ႕ ဆုံးရႈံး လိုက္ရသည္။ ၁ႏွစ္အတြင္းမွာ အမႊာႏွစ္ဦးက ထိုင္းစစ္တပ္ဆီမွာလက္နက္ခ်ၿပီးေနာက္ ထိုင္းနိုင္ငံရွိ စစ္ေဘး ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ခိုလႈံခဲ့ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ God’s Army လည္းဆုံးခန္းတိုင္သြားသည္။ လူငယ္ေလးမ်ားမွာ အသက္ ၁၃ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသး။
အိမ္ယာသစ္တည္ေဆာက္ျခင္း
လူသာ ႀကီးေကာင္ဝင္စအခ်ိန္ အေစာပိုင္းမွာ သူ အမ်ားဆုံး မွတ္မိေနသည္က အေအးဒဏ္။
၂၀၀၉ မွာ သူက ထိုင္းနိုင္ငံဒုကၡသည္စခန္းကေန ဆြီဒင္နိုင္ငံကိုသြားသည္။ ထိုနိုင္ငံအေၾကာင္း သူမ်ားမ်ားစား စား မသိ။ ဆြီဒင္ကလူေတြ အရပ္ရွည္တယ္၊ ဆံပင္အေရာင္ေတြျဖဴေဖ်ာ့ေနတယ္လို႔သာ သူၾကားဖူးထားသည္။ သူကေတာ့ သူ႔အမႊာညီအစ္ကိုကဲ့သို႔ပင္ ၅ေပ မျပည့္တျပည့္။ ကာလရွည္ၾကာအဟာရမျပည့္ဝမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္။
ဆြီဒင္မွာ ပင္လယ္စာေကာင္းသည္ဟု တေယာက္ကသူ႔ကိုေျပာထားသည္။ သို႔ေသာ္ အေကာင္ႀကီးမားၿပီး အ သားမ်ားသည့္ငါးႀကီးက သူဖမ္းခဲ့ဖူးသည့္ေခ်ာင္းထဲက အရိုးမ်ားမ်ားၾကားကအခ်ိဳဆုံးအသားရွိသည့္ ငါးေလး မ်ားႏွင့္မတူ။
လူသာတေယာက္ ေယာ္တဲ့နဲၿမိဳ႕ေလးမွာ ၁၀ႏွစ္ၾကာခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕ကေလးမွာ အျခားကရင္မိသားစု ၃ခု၊ တ ႐ုတ္စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ရွိသည္။ ထိုေနရာကို သူ႔အိမ္ျဖစ္လာနိုင္မည္အထင္ျဖင့္ သူႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ဆြီ ဒင္ဘုရင္မ်ားႏွင့္ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒကို သူသိခဲ့သည္။ အျခားကရင္ဒုကၡသည္တေယာက္ႏွင့္ သူ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး သူတို႔မွာ ကေလးတေယာက္ထြန္းကားခဲ့သည္။ သက္ႀကီးရြယ္အိုေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာတခုမွာ သူအလုပ္ လုပ္ခဲ့သည္။ သူ အိမ္ေထာင္ကြဲသြားသည္။
စိတ္ဖိစီးကေမာက္ကမျဖစ္ျခင္းက စြန႔္ခြာေျပာင္းေရႊ႕လာသူမ်ားမွာ ခံစားရသည္။ အေနာက္နိုင္ငံမ်ားတြင္ ကရင္ လူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ေနထိုင္ၾကသည္။ ကရင္လူမ်ိဳးဒုကၡသည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ား စြာ ဟာ အေမရိကန္မွာ စု႐ုံး ေနထိုင္သည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေနထိုင္သည့္ဘဝက ႐ုပ္ဝတၳဳပိုင္းအရဆိုလၽွင္ ထိုင္းနိုင္ငံရွိဒုကၡသည္စခန္းႏွင့္ သူ တို႔အမိေျမမွာ ဝမ္းစာရ႐ုံလယ္သမားအျဖစ္ ေနထိုင္ရသည္ထက္ပိုေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္နိုင္ငံ သား ဗမာသုံးပုံတပုံေက်ာ္က ဆင္းရဲမြဲေတမႈညႊန္ကိန္းအဆင့္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ၾကသည္။ Pew သုေတသန စင္ တာ၏ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ထိုအထဲမွ ယခုရာစုႏွစ္အတြင္းေရာက္လာသူအမ်ားစုမွာ ကရင္ဒုကၡသည္ မ်ား ၿဖစ္သည္။
God’s Army အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ဖူးသည့္ႏွစ္ျခင္းသင္းအုပ္ဆရာ ေစာမခ်ာ တေယာက္ ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွာ သူ႔ ဇနီး၊ ကေလးငါးေယာက္၊ ေျမး၁၃ေယာက္ႏွင့္ေျမာက္ကယ္ရိုလိုင္းနားရွိနယူးဘန္းၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းလာသည္။ ဤ ၿမိဳ႕သည္ ကရင္လူမ်ိဳး ၁၀၀၀ နီးပါးအေျခခ်ေနထိုင္သည့္ ျမစ္ကမ္းနားၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ ျဖစ္သည္။
ကရင္မ်ားေၾကာင့္ နယူးဘန္းၿမိဳ႕၏ ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတို႔၏အလုပ္မ်ား ျပန္လည္ရွင္သန္ လာ သည္။ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားအတြက္ အားသစ္အင္သစ္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ကရင္မိသားစုမ်ားက အျပင္မွာ ငါးေျခာက္လွမ္းသည့္အခါ အိမ္နီးျခင္းမ်ားက စူးစိုက္ၾကည့္ၾကသည္။ ေအတီအမ္စက္ေတြ၊ ကားအာမခံ၊ အရိုး ေပ်ာက္ၾကက္ရင္ပုံသားစသျဖင့္ သူတို႔အတြက္ သိစရာသင္စရာအမ်ားႀကီးရွိေနသည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားၾကားမွာ စိတ္ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္ႏႈန္းက သာမန္ထက္မ်ားေန သည္ကို ေလ့လာမႈတခုမွာ ေတြ႕ရသည္။ စစ္၏စိတ္ဒုကၡေၾကာင့္သာမဟုတ္။ အိမ္ယာဌာေနသစ္တည္ေဆာက္ အေျခခ်မႈ၏ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈေတြေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
၂၀၁၅ခုႏွစ္က နယူးဘန္းကိုေရာက္လာသည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္မျပည့္ေသးသည့္ ကရင္ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ တဦး က အိမိနီးျခင္း အျခားကရင္ဒုကၡသည္မိသားစုဆီသြားၿပီး ကေလးသုံးေယာက္ကိုဓားျဖင့္ခုတ္သတ္လိုက္သည္။ သူက ယခုေတာ့ စိတ္က်န္းမာေရးကုသဌာနမွာ ရွိေနသည္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ကရင္ဒုကၡသည္အမ်ားစုက အသားထုပ္ပိုးရသည့္အလုပ္ကဲ့သို႔ လုပ္ခလစာနည္း သည့္ အလုပ္မ်ားလုပ္ကိုင္ၾကရသည္။ ၁နာရီအတြင္း ၾကက္ဆင္အၿမီး၂၀၀၀ ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ ဘယ္အဂၤလိပ္ စ ကားမွ တတ္ေနရန္မလို။
နယူးဘန္းၿမိဳ႕တဝိုက္စက္႐ုံမ်ားက အလုပ္သမားမ်ားကို ကိုရိုနာဗိုင္းရပ္စ္စတင္ကူးစက္လာသည့္အခါ ကရင္လူ မ်ိဳး ၇၀ခန႔္ ဖ်ားနာၾကသည္။ တေယာက္ ေသဆုံးသြားသည္။
“မျမင္ရတဲ့ ကိုရိုနာဗိုင္းရပ္စ္က ေတာထဲမွာစစ္တိုက္ရတာထက္ဆိုးတယ္” အသက္၇၂ႏွစ္အရြယ္ ေစာမခ်ာ က ေျပာသည္။
ေစာမခ်ာ ကူညီတည္ေထာင္ထားသည့္နယူးဘန္းၿမိဳ႕က လူေပါင္း ၄၀၀ အင္အားရွိသည့္ ႏွစ္ျခင္း ခရစ္ယာန္ဘု ရားေက်ာင္းသို႔ ဆယ္ေလးမူး၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက တက္ေလ့ရွိသည္။ သူက သူ႔ဖခင္ ၾကက္သားစက္႐ုံ ကျပန္လာ တိုင္း စိတ္ပူရသည္။ သူက နယူးဘန္းကိုလြန္ခဲ့ေသာဆယ္ႏွစ္ သူ႔အသက္၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ေရာက္လာသည္။ ေက်ာင္းမွာသူက အိမ္သာကို အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ မည္သို႔ေမးရမည္မသိ။ ထိုေၾကာင့္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ သူ ေအာင့္ထားရသည္။ ကားလိုင္စင္ေအာင္ဖို႔ သူ႔အေမက ၂၄ႀကိမ္ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။
သူ႔အမက လက္သည္းအလွျပင္ဆိုင္မွာအလုပ္ရသည္။ သူ႔အကိုႀကီးက မရိန္းတပ္ထဲမွာ။ သို႔ေသာ္ ဆယ္ေလး မူး ကငယ္ရြယ္ေသးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္စကားကို လြယ္လြယ္တတ္ေျမာက္လာသည္။ သူက ေက်ာင္းမွာ စာေတာ္သည္။
ဆယ္ေလမူးျမန္မာျပည္တုန္းက ပဋိပကၡဇာတ္လမ္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ၾကားရသည္။ စစ္တပ္လက္ခ်က္ျဖင့္ သူ႔ဦး ေလး ေသဆုံးမႈ၊ အစိတ္စိတ္ကြဲသြားသည္အထိေအာင္ သူတို႔လူထုကိုဝင့္ဝင့္ထည္ထည္ ဦးေဆာင္ခဲ့ သည့္ အႁမႊာညီကိုဇာတ္လမ္း။
“ဟုတ္တယ္ရွင့္။ အရာအားလုံးေၾကာက္စရာေကာင္း၊ လူတိုင္းကဗမာစစ္တပ္ကိုေၾကာက္ေနရတဲ့ အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္ မ်ိဳး မွာ အျခားသူေတြ တိုက္ခိုက္ေရးထဲပါလာေအာင္ဦးေဆာင္ဖို႔ ငယ္ရြယ္လြန္းတဲ့ကေလးေတြရွိေနတာ မဆန္း ဘူးေပါ့” ဟု ” သူက ေျပာသည္။
ဆယ္ေလးမူး၏ဘဝကေတာ့ မတူျခားနားသည့္လမ္းေၾကာင္းတခုေပၚမွာ။ သည္ႏွစ္မွာ သၽွာလစ္ကေျမာက္ ကယ္ရိုလိုင္းနား တကၠသိုလ္ပညာသင္ဆုကို သူ ရသည္။ သူက သူ႔မိသားစုမွာ ေကာလိပ္ကိုပထမဆုံးေရာက္ သူ မိသားစုဝင္။
တိုက္ခိုက္ရျပန္ဦးမည္
တေန႔ ဆြီဒင္ေယာ္တဲ့နဲၿမိဳ႕ကသူ႔အိမ္မွာ သိုးေမႊးဦးထုပ္ေဆာင္းထားသည့္လူသာက ေဖ့စ္ဘုတ္သုံးကာ ေတြ႕ေန က် ကရင္အမ်ိဳးသမီးနာမည္ ေနာ္ ပါသည့္နာမည္သြားေတြ႕သည္။ သူသေဘာက်မည့္တေယာက္ျဖစ္မည့္ ေနာ္ နာမည္မ်ားကို အထက္ေအာက္ သူ ေရႊ႕ၾကည့္သည္။
ျမန္မာစစ္သားမ်ားေၾကာင့္ ေတာေတာင္ထဲထြက္ေျပးရသည့္ကရင္ရြာတရြာမွာေနသည့္ ေနာ္ေလးကေပါဝါး အ တြက္ေတာ့ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာမိတ္ေဆြျဖစ္ခြင့္လာေတာင္းခံရျခင္းက ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္မႈတခုဟုပင္ ထင္ရ သည္။ God’s Army ကိုဦးေဆာင္ခဲ့သည့္အမႊာထဲကတေယာက္ျဖစ္သည့္လူသာထူးေနရာမွာ တေယာက္ ေယာက္က အေယာင္ေဆာင္ေနသည္မွာေသခ်ာသည္။
ဒါကတကယ့္လူသာျဖစ္ေနသည္။ သူက အထီးက်န္သည္။ အြန္လိုင္းမွာ ခ်ိန္းေတြ႕ေျပာဆိုလာသည္မွာ ႏွစ္ မ်ားစြာၾကာၿပီးေနာက္ ေနာ္ေလးကေပါဝါးက သူ႔ကို ျမန္မာျပည္အိမ္ျပန္လာဖို႔ေခၚသည္။ ဆြီဒင္နိုင္ငံ ကူးလက္ မွတ္ကိုင္ၿပီး သူ လြန္ခဲ့သည့္၂ႏွစ္က တကယ္ျပန္လာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သစ္ေတာအစြန္ အဖ်ားမွာေန ထိုင္သည္က မ်ားသည္။ ႀကိဳးပုခက္မွာအိပ္ၾက၊ သို႔မဟုတ္ တဲေအာက္မွာၾကက္မ်ားရွိသည့္တဲအိမ္တလုံးမွာ အိပ္ၾကသည္။
“က်ဳပ္က အာရွကိုခ်စ္တယ္” ဟု သူေျပာသည္။ “ဆြီဒင္က အရမ္းေအးတယ္”
မုတ္သုန္ေလေၾကာင့္ ဖုန္းလိုင္းကေမာက္ကမ မျဖစ္ခ်ိန္၊ သူတို႔ဖုန္းကိုေငြျဖည့္ရန္ ေငြအလုံအေလာက္ရွိခ်ိန္မွာ နယူးဇီလန္ကလူသာမိသားစုႏွင့္သူတို႔စကားေျပာသည္။ (သူ႔ဖခင္က ၂၀၁၇မွာ ဆုံးပါးခဲ့သည္။)
အမႊာညီကို၏မိခင္ေဒၚပီခန္းလည္း ဂၽြန္နီႏွင့္ဗီဒီယိုဖုန္းေျပာသည္။ အျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ပင္ သူ အရက္ေသာက္ သည္ကို သူ စိတ္ပူသည္။
“သူက မိသားစုကိုလြမ္းတယ္ေလ” မိခင္ကေျပာသည္။ “သူက စိတ္ထိခိုက္ခံစားမႈရွိတယ္။ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္ေနရ တယ္”
သူ႔သား၏ဆံပင္ကိုပြတ္သပ္ေနသလိုမ်ိဳး မိခင္က ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကို လက္လွမ္းလိုက္သည္။
လူသာႏွင့္မတူသည္က ဂၽြန္နီမွာနယူးဇီလန္ကိုလည္ပတ္ဖို႔နိုင္ငံကူးလက္မွတ္မရွိ။ ထို႔အျပင္ သူ႔ကိုကရင္ေတြက လိုအပ္ေနတုန္းပဲဟု သူ႔မိခင္က ေျပာသည္။
“ဗမာစစ္တပ္က သူ႔ကိုပစ္သတ္မွာ က်မ စိုးရိမ္တယ္” ဟု သူေျပာသည္။ “သူတို႔ေတြက ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔လိုတယ္”
ဂၽြန္နီႏွင့္လူသာ၏ညီမငယ္ ေနာေပါေလာထူးက ၁၇ႏွစ္။ သူ အထက္တန္းေအာင္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ သူက ဖက္ရွင္၊ ဒီဇိုင္း ေလ့လာခ်င္သည္။ မေသခ်ာ။ သူ မတင္မက်ျဖစ္ေနသည္က စစ္ႏွင့္မပတ္သက္ သည့္ဆယ္ ေက်ာ္သက္တိုင္း၏ စိတ္မပိုင္းျဖတ္နိုင္မႈပင္။
တခါက ကရင္အေၾကာင္းအက္ေဆးတပုဒ္ ေက်ာင္းမွာသူေရးသည္။ ကရင္တို႔က သူ႔အမိေျမကို ေကာ္သူေလး ေခၚပုံ၊ ျမန္မာစစ္တပ္က မုဒိန္းက်င့္သတ္ျဖတ္ပုံကေလးမ်ားက လူသားမိုင္းရွာေဖြးေရးပစၥည္းမ်ားျဖစ္သြားရပုံကို သူ ေရးသည္။
ဝါးေတာထူထူထဲထဲေအးျမသည့္ေတာင္ကုန္းမ်ားကိုေရးျခယ္ျပဖို႔ သူ ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ သူက ထိုင္းနိုင္ငံ ဒုကၡသည္စခန္းတခုမွာေမြးဖြားခဲ့သည့္အတြက္ ထိုဝါးေတာမ်ားကို မျမင္ဖူးခဲ့။
သူ႔အကိုမ်ားျဖစ္သည္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း သူ ေရးသည္။ သူတို႔ဘာသာတရားကိုင္းရွိုင္းပုံ၊ သူတို႔စြမ္းပ ကားကို ေရးသည္။ “သူတို႔ကိုယ္ေပ်ာက္ေနလို႔ရတာ သိပ္ေကာင္းတယ္လို႔ က်မ ထင္တယ္” သူ ေျပာသည္။ သူ႔အက္ေဆးကို “အလြန္ေကာင္း”အျဖစ္ သုံးသပ္အကဲျဖတ္ေပးသည္။ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းမွာ သူ ဂုဏ္အယူ ရဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သူ႔အက္ေဆးထဲကအမိေျမက ရွိမေနပါ။ ယခုအခ်ိန္မွာ ကရင္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အုပ္စု မ်ားက K.N.L.A, D.K.B.A, B.G.F စသည္ျဖင့္အတိုေကာက္ေခၚသည့္အဖြဲ႕မ်ားအျဖစ္ ပန္းစၾကၤာမွန္ေျပာင္း ၾကည့္ရသလိုကြဲျပားသြားၾကၿပီ။ တခ်ိဳ႕ကျမန္မာစစ္တပ္ကို တိုက္သည္။ တခ်ိဳ႕က ကရင္အခ်င္းခ်င္း တိုက္ ေနသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံတဝွမ္းမွာ လူနည္းစုတိုင္းရင္းသာမ်ားက ဒုကၡဆင္းရဲေတြ႕ေနရဆဲပင္။ ႏွစ္ဖက္စလုံးေၾကာင့္ ပ်က္စီး ထိခိုက္မႈမ်ား ရွိသည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္မႈကို အစဥ္အလာယဥ္ေက်း မႈတရပ္အျဖစ္ျမင္သည့္ လူနည္း စုမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔စစ္မ်ိဳးစုံကို ျမန္မာစစ္တပ္က ဦးစားေပးပစ္မွတ္ထားသည္။
အခ်ိဳ႕အပစ္ရပ္သေဘာတူမႈမ်ားက စာရြက္ေပၚမွာသာရွိသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္က မည္သည့္ အက်ိဳး ၿဖစ္ထြန္းမႈမၽွ မရွိ။
နိုဝင္ဘာလမွာစီစဥ္ထားသည့္ေရြးေကာက္ပြဲက လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္၇၀ေက်ာ္ကာလ တိုင္းျပည္စတင္ထူေထာင္ ခ်ိန္ ကပင္ ႀကိတ္ခဲျပည္တည္လာသည့္လူမ်ိဳးစုမ်ားၾကားကြဲျခမ္းေနမႈကို ေဖာ္ထုတ္ျပထားၿပီ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနိုဗယ္ဆုရွင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ယခုအခါ နိုင္ငံ၏အရပ္သားေခါင္းေဆာင္။ သူ႔ဖခင္ လြတ္ လပ္ေရးသူရဲေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုဆက္ခံသူအျဖစ္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏လူမ်ိဳးစုမ်ားက သူ႔ကိုတခ်ိန္က ေလးစားခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဗမာ့လူထုအားလုံးအတြက္ တန္းတူညီမၽွျဖစ္ရမည္ ကတိက ဝတ္ျပဳကာ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ စစ္တပ္၏မေတာ္မတရားျပဳက်င့္မႈမ်ား ကိုထိထိေရာက္ ေရာက္ ရႈတ္ခ်ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ျငင္းဆန္မႈက ျမန္မာ့တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားႏွင့္ သူ႔ကို တခ်ိန္ က လူ႔အခြင့္အေရးဆုမ်ားစြာ ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည့္နိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္း၏ယုံၾကည္မႈကို သူသည္လည္းဆုံး ရႈံး သြား ရၿပီဟု သေဘာရသည္။
ဂၽြန္နီႏွင့္လူသာက God’s Army အသစ္တခုကို ေမၽွာ္မွန္းအိပ္မက္သည္။
ဂၽြန္နီ၏လက္ေမာင္းမွာ ကရင္ဘာသာစကားျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ ေဆးမွင္ေၾကာင္တခုရွိသည္။ ကရင္စာ သား မ်ားက အမ္၁၆ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္တလက္ႏွင့္ အရပ္အျမင့္အတူတူ သစ္ေတာထဲမွာႀကီးျပင္းခဲ့ေသာ ကေလးတေယာက္ကဲ့သို႔ ၾကမ္းေထာ္ေနသည္။
“အေမေမြးတုန္းကလဲ ေသြးရဲရဲ။ က်ဳပ္က ေသေတာ့လဲ ေသြးထဲမွာပဲျပန္ေသမွာ”
လူသာက သူႏွင့္ သူေနာက္လိုက္မ်ားသြားနိုင္သည့္ ဝွက္ထားေသာလက္နက္မ်ားအေၾကာင္းေျပာသည္။ ဂါထာ မႏၲန္အစီအရင္သာမွန္လ်င္ ထပ္ၿပီးကိုယ္ေပ်ာက္သြားလို႔ရနိုင္သည္ဟု သူ ထင္ေနသည္။ သူ႔ရည္စားေကာင္ မေလးကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးလျပည့္ညတခုမွာ အတူဆုေတာင္းဖူးသည္၊ လူသာကိုျမင္နိုင္ေနရဆဲပါပဲဟု သူ ဝန္ ခံ သည္။ သူ႔ဖုန္းဆက္လက္သုံးနိုင္ေရးအတြက္လည္း သူ႔အေမဆီမွာ သူ ပိုက္ဆံေတာင္းရသည္။
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ က်ဳပ္တို႔ျပန္တိုက္ခ်င္တယ္။ ကရင္ေတြအတြက္တင္ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာနိုင္ငံက လူေတြ အားလုံးအတြက္ က်ဳပ္တို႔က တိုက္ခ်င္တယ္” ဟု လူသာကဆိုသည္။
အင္အားအမ်ားဆုံး ကရင္နိုင္ငံေရးအင္အားစုျဖစ္သည့္ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ုံး၏ တြဲဖက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ပဒိုေစာဆဲပြယ္က ဂၽြန္နီႏွင့္လူသာတို႔လက္ကိုင္သုံးခဲ့ဖူးသည့္ ေမွာ္ပဥၥလက္အစြမ္းကို “ဘုရား သခင္ကိုမွီဖို႔ တဆင့္ေလးပဲလိုတယ္”လို႔ God’s Army ရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြက ယုံၾကည္ၾကေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္း ေၿပာျပသည္။
ထိုအရာမ်ားအားလုံး မရွိေတာ့ဟု သူက ဆိုသည္။
“သူတို႔ရဲ့ေမွာ္အစြမ္းမရွိေတာ့ဘူး။ အခုေတာ့ သူတို႔ကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ တခ်ိန္တုန္းက ထူး ထူးျခားျခားေပါ့။ အခုေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး”
အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ယုံၾကည္ေနဆဲပင္။
“လူသာနဲ႔ဂၽြန္နီတို႔က က်ဳပ္တို႔အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ၾကဦးမွာ”ဟု ၾသကလန္မွာ သူ႔ကေလး ၉ ေယာက္ႏွင့္ အ တူေနသည့္ God’s Army တပ္သား ဦးအာနာဝါးကေျပာသည္။ “သူတို႔ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ေနသ၍၊ အ ရက္နဲ႔ ေဝးေဝးေနသ၍ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ကိုဦးေဆာင္နိုင္မွာပါ”
သို႔ေသာ္ အမႊာညီကိုႏွစ္ေယာက္က မၾကာခဏ မူးေနသည္။ ႏွစ္ဦးစလုံးကလည္း အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေန ၾက သည္။
ဂၽြန္နီ၏ဝမ္းကြဲအမက သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္ၿပီး တုန္ယင္ေနသည့္သူ႔လက္ကိုကိုင္ထားေပးသည္။ သူမ်ားအိပ္ေနခ်ိန္မွာ သူ နိုးေနသည္။ ႏွစ္လႊာေပါင္းမွျပည့္စုံသည့္အတြဲအစပ္တခုမွာ တလႊာေပ်ာက္ဆုံးေနသည့္တေယာက္လို သူ ေခြေခါက္ေနသည္။
“က်ဳပ္က ေတာကိုလြမ္းတယ္” ဟုသူေျပာသည္။ “က်ဳပ္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ေနရာကိုလြမ္းတယ္”
သူ႔ကိုအရက္မေရာင္းေတာ့ရန္ လူသာ၏မိန္းကေလးမိသားစုက ရြာစတိုးဆိုင္ကိုေျပာထားသည္။ တခါတရံ အ ရက္အလြန္အကၽြံေသာက္ၿပီးေနာက္ သူ ေသြးအန္သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံအိမ္ကို သူ ျပန္ေရာက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ေနရပ္စြန႔္ခြာရသူတေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ ပူေဆြးလမ္းေပ်ာက္ေနသည္။
“က်ဳပ္အသက္ရွင္ေနတုန္းပဲ” လူသာကေျပာသည္။ သူ႔ဘာသာသူေတာ့ ဟုတ္ေနသည္။ “အရက္က က်ဳပ္ေဝဒ နာကို ရပ္တန႔္ေပးနိုင္တယ္”
တညေနမွာ တဲေရွ႕ က ေတာထဲကြက္လပ္တခုမွာ လူသာႏွင့္သူ႔မိန္းကေလးမိသားစုက ခရစ္ယာန္ဓမၼေတး အဖြဲ႕ ဗီဒီယို ၾကည့္ရန္ဆဲလ္ဖုန္းတဝိုက္မွာ စုေဝးၾကသည္။ ညပိုးေကာင္မ်ားက ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ဆီ အလင္း၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ တရွိန္ထိုးေျပးဝင္လာသည္။
ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္က စာသားမ်ားအတိုင္း လူသာက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားလႈပ္ရြလိုက္သည္။
“ဘုရားသခင္၏ အႏွိုင္းမဲ့ ေမတၱာေတာ္”ဟု သူ ဆိုသည္။ “ငါတို႔ ဆက္အသက္ရွင္မယ္။ ေကာင္းရာေကာင္း က်ိဳးအတြက္ ငါတို႔တိုက္ပြဲဝင္မယ္”
ေစာနန္းက နတ္သံကြင္းမွ ေရးသားေပးပို႔ၿပီး မုခ္တီးတာဆူဟာတိုနိုက ထိုင္းနိုင္ငံ ဆြမ္ဖူးအိမ္းက သတင္းေပး ပို႔သည္။
Hannah Beech has been the Southeast Asia bureau chief since 2017, based in Bangkok. Before joining The Times, she reported for Time magazine for 20 years from bases in Shanghai, Beijing, Bangkok and Hong Kong. @hkbeech
လင့္၊https://www.nytimes.com/2020/10/12/world/asia/myanmar-thailand-gods-army-karen-htoo.html
No comments:
Post a Comment