ရိုဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္အေရး - "ညဘက္မွာ ေလွေပၚက အေလာင္းေတြ ေရထဲပစ္ခ်ခဲ့တယ္"

B B C

ဘီဘီစီ ၿမန္မာပိုင္း

2020.05.31

စက္ေလွကမ္းေျခဆိုက္အၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ပစၥည္းေတြ ကမ္းေျခမွာ ျပန္႔က်ဲေန

"လူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေသခဲ့သလဲဆိုတာကို ဘယ္သူမွ အတိအက် မသိၾကပါဘူး။ ၅၀ ေလာက္ ဒါမွ မ ဟုတ္ ဒါ့ထက္လည္း ပိုနိုင္တယ္" လို႔ ခါဒီဇာ ဘီဂမ္ က ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

အသက္ ၅၀ အရြယ္ ခါဒီဇာ ဟာ ပင္လယ္ထဲ ႏွစ္လၾကာ ေမ်ာေနတဲ့ စက္ေလွေပၚက ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္ဆလင္ ၃၉၆ ဦးထဲက တစ္ဦးပါ။ သူတို႔ေလွကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ကမ္းရိုးတန္းေစာင့္ရဲက ကယ္ခဲ့တာပါ။

ေသသြားသူေတြရဲ့ ဈာပနကို ႀကီးမႉးလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ တစ္ေလွတည္းပါလာသူ သူ႔သား မြတ္ဆလင္ ဘာသာေရး ဆရာဆီက စာရင္းအရ ခါဒီဇာ ဘီဂမ္ က ခန႔္မွန္းေျပာခဲ့တာပါ။

လူေမွာင္ခိုေတြက သူတို႔ကို မေလးရွားကို ေခၚသြားရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ မေလးရွားကို မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။

ခါဒီဇာဟာ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံဘက္ျခမ္းကေန ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံကို ထြက္
ေၿပး ခိုလႈံခဲ့သူပါ။ ဒီအၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္မႈေတြဟာ လူမ်ိဳးေရး ရွင္းလင္းတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္တယ္လို႔ကုလ သမဂၢ က ဆိုပါတယ္။

အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံက သူ႔ကို ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ခိုလႈံခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ထြက္ေျပးလာတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ေတြ ခိုလႈံေနတဲ့ အဲဒီဒုကၡသည္စခန္းဟာ အခုအခါ ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးဆုံး ဒုကၡသည္စခန္းႀကီးျဖစ္လာခဲ့ ပါၿပီ။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံ ေကာ့ဆက္ဘဇားမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ တစ္သန္းေလာက္ ခိုလႈံေနပါတယ္။

အဲဒီထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ခါဒီဇာ လိုပဲ သူတို႔ရဲ့ဘဝ ပိုတိုးတက္ဖို႔ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ ရဲ့တ ဘက္ျခမ္းက မေလးရွားနိုင္ငံမွာ သြားအေျခခ်ခ်င္ေနၾကပါတယ္။

အေလာင္းေတြကို ေရထဲ ပစ္ခ်ခဲ့
ခါဒီဇာရဲ့ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြကေတာ့ အိပ္မက္ဆိုးႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

လူေတြ ျပည့္သိပ္ေနတဲ့ စက္ေလွေပၚမွာ လူေတြ ေသတာကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ လူေမွာင္ခို စက္ေလွသမားေတြ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပုံကို ခါဒီဇာက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

"အေလာင္းေတြကို ေရထဲပစ္ခ်ခ်ိန္မွာ ေရစင္တဲ့အသံကို လူေတြ မၾကားေအာင္ စက္ေလွသမားေတြက အင္ဂ်င္စက္ႏွစ္ခုစလုံးကို အက်ယ္ႀကီး ႏွိုးထားတတ္ၾကတယ္"

"ညဘက္ေတြမွာ အေလာင္းေတြ ေဖ်ာက္ေလ့ရွိတယ္" လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

"အနည္းဆုံးေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ၁၄ ေယာက္ကေန ၁၅ ေယာက္ၾကား ေသခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ အေသ အခ်ာသိတယ္"

သူ႔ေဘးမွာ ထိုင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေသဆုံးပုံကိုေတာ့ ခါဒီဇာ တစ္သက္လုံး ေမ့ေပ်ာက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

 ခါဒီဇာ ဘီဂမ္

ေရဓာတ္ခန္းေျခာက္သြားလို႔ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ အစပိုင္းမွာ ကေယာင္ကတမ္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။

သူ႔ကို စက္ေလွသမားေတြက ေလွအေပၚထပ္ကို သယ္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဆုံးသြားတာလို႔ ခါဒီဇာကေျပာ ပါတယ္။

"သူေသသြားပုံကို ခုထိ ျမင္ေယာင္ေနတုန္းပဲ။ ကၽြန္မတို႔ မ်က္စိေအာက္မွာတင္ ေသသြားတာေလ"

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔အတူ ကေလး ၄ ေယာက္ ပါလာပါတယ္။

"သူတို႔အေမ ဆုံးသြားတဲ့အေၾကာင္း အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ သမီးအႀကီးဆုံးကို ကၽြန္မသားက အသိေပးခဲ့ တယ္" လို႔ ခါဒီဇာက ေျပာျပပါတယ္။

မိဘမဲ့ကေလးေတြ
ခါဒီဇာကိုယ္တိုင္လည္း ကေလး ၄ ေယာက္ မိခင္ပါ။

"အဲဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ့ က်န္တဲ့ ကေလး ၃ ေယာက္က သူတို႔အေမ ေသသြားတာကို မသိၾကဘူး။

ငိုေနၾကတယ္။ ရင္နင့္စရာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ"

"အေလာင္းကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရထဲ ပစ္ခ်လိုက္ၾကတယ္"

၂၀၁၇ ခုႏွစ္တုန္းက ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ တပ္မေတာ္ရဲ့ နယ္ေျမရွင္းလင္း စစ္ဆင္မႈအတြင္း သူ႔ခင္ပြန္းနဲ႔သား တစ္ေယာက္ ေသဆုံးခဲ့ၿပီး အိမ္မဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ခါဒီဇာက ေျပာပါတယ္။

သူ႔ရြာ မီးရွို႔ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူ႔ကေလးေတြနဲ႔အတူ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံဘက္ျခမ္း ေကာ့ဆက္ဘဇား ဒုက ၡသည္စခန္းဆီ ထြက္ေျပးခိုလႈံခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူသမီးအႀကီးဆုံးကို ေယာက္်ားေပးစားလိုက္အၿပီးမွာ က်န္တဲ့ သားနဲ႔သမီးရဲ့ဘဝေရွ႕ေရး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပခဲ့ပါတယ္။

"ကၽြန္မတို႔ဘဝက ၾကမ္းပါတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႔အတြက္ အနာဂတ္ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ဘာမွ မရွိပါဘူး။"

ပင္လယ္ျဖတ္ၿပီး မေလးရွားကို ေရာက္သြားၾကတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ေကာင္းစားေနၾကတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားရတဲ့အခါ မေလးရွားသြားဖို႔ ခါဒီဇာ အရမ္းစိတ္ဝင္စားလာပါတယ္။

စက္ေလွေပၚမွာ ေသဆုံးခဲ့သူေတြအတြက္ အသုဘကို ခါဒီဇာ့သားက ႀကီးမႉးလုပ္ေပးရ

ရွိစုမဲ့စု လက္ဝတ္လက္စားေတြေရာင္းခ်
 
ခါဒီဇာ ဟာ သူ႔မွာ ရွိတဲ့ လက္ဝတ္လက္စားေတြ ေရာင္းၿပီး ရလာတဲ့ ေဒၚလာ ၇၅၀ ကို စက္ေလွ စီစဥ္ေပး မယ့္ လူေမွာင္ခိုေတြကို ေပးခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ေဖေဖာ္ဝါရီလေရာက္ေတာ့ တစ္ညမွာ သူေစာင့္ေမၽွာ္ေနတဲ့ ဖုန္း ဝင္လာပါတယ္။

"ဖုန္းေခၚတဲ့သူက တက္ခ္နက္ဖ္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို လာဖို႔ ကၽြန္မကို ေျပာပါတယ္။"

ခါဒီဇာ ဟာ သူ႔အစီအစဥ္ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘဲ လၽွို႔ဝွက္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕နဲ႔ က်န္တဲ့ ေရႊေငြ လက္ဝတ္လက္စားေတြကို အိတ္ကေလးတစ္ခုထဲ စုျပဳံ ထည့္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

"ေဆးသြားကုမလို႔ ဆိုၿပီး မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို ေျပာထားခဲ့တယ္" လို႔ ခါဒီဇာက ဘီဘီစီ ကိုေျပာ ၿပပါတယ္။

သူ႔သားနဲ႔သမီးကို ေခၚၿပီး ညဘက္မွာ အိမ္တံခါး ေသာ့ခတ္၊ တိတ္တိတ္ကေလး ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္က ဘတ္စ္ကားဂိတ္နားမွာ သူတို႔ကို လာေစာင့္ေနၿပီး လယ္ေတာအိမ္ တစ္ခုဆီ ေခၚသြားပါ တယ္။ အဲဒီမွာ တျခားလူေတြကို ရာနဲ႔ခ်ီ ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ သူတို႔ကို စက္ေလွတစ္စင္းေပၚတင္ၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စိန႔္မာတင္ကၽြန္းစုေတြနဲ႔ ျမန္မာနိုင္ငံ စစ္ေတြ အၾကားက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရြက္လႊင့္ ထြက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

"ဒီလို ထြက္လာနိုင္ဖို႔ ကၽြန္မ လနဲ႔ခ်ီ စီစဥ္ခဲ့ရတာပါ။ ကၽြန္မဘဝ ပိုေကာင္းစားခ်င္တယ္။ နိုင္ငံသစ္မွာဘဝ သစ္စဖို႔ ကၽြန္မ အိပ္မက္မက္ခဲ့တာေလ။"

ေျခဆန႔္ဖို႔ေတာင္ ေနရာမရွိခဲ့

မေလးရွားသြားမယ့္ေလွ သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံ

ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ လူေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ပိုႀကီးတဲ့ ေနာက္စက္ေလွႀကီးတစင္းေပၚ ေျပာင္းခိုင္းပါတယ္။

ေလွေပၚမွာ ေျခဆန႔္စရာေတာင္ ေနရာမရွိခဲ့ပုံကို ခါဒီဇာက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

"အဲဒီမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ ေတြ႕ရတယ္။ လူ ၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ ရွိမယ္ ထင္ တယ္" လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီစက္ေလွဟာ ေတာင္အာရွေဒသမွာ အသုံးျပဳေလ့ရွိတဲ့ ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြထက္ ပိုႀကီးေပမဲ့ လူေတြအ မ်ားႀကီး တင္ရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မခိုင္ခံ့လွပါဘူး။

စက္ေလွေပၚ ေရာက္ေတာ့ စက္ေလွသမားေတြဟာ ျမန္မာေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။

"အစပိုင္းမွာ အေတာ္ေလး ေၾကာက္မိတယ္။ ကိုယ့္ကံၾကမၼာက ဘယ္လို ျဖစ္လာမလဲဆိုတာ မသိဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ေလွေပၚမွာ အေနတက် ျဖစ္သြားေတာ့လည္း အနာဂတ္ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ ျပန္မက္မိျပန္ေရာ။"

"ပိုေကာင္းတဲ့ဘဝကို ေရာက္ေတာ့မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းမွာ ဘယ္လို ဒုကၡအခက္အခဲ မ်ိဳးေတြ နဲ႔ပဲ ေတြ႕ရေတြ႕ရ၊ ရင္ဆိုင္သြားဖို႔ ျပင္ခဲ့တယ္။"

အိမ္သာထဲက ေသဆုံးမႈ
 
အဲဒီစက္ေလွေပၚမွာ ေသာက္သုံးေရနဲ႔ မိလႅာသန႔္စင္တဲ့ အိမ္သာ၊ ေရခ်ိဳးခန္းေတြ မရွိပါဘူး။

ခါဒီဇာ ဟာ ပင္လယ္ထဲက ေရကို ခပ္ၿပီး ႏွစ္လအတြင္း ႏွစ္ခါေလာက္ပဲ ကိုယ္လက္ ေဆးေၾကာသန႔္စင္ခဲ့ရပါ တယ္။ ဒါကလည္း အမ်ားေရွ႕မွာ လုပ္ခဲ့ရတာပါ။

အိမ္သာဆိုတာက သစ္သားေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အလယ္မွာ ပင္လယ္ထဲ တိုးလၽွိုေပါက္ ျမင္ရတဲ့ အေပါက္ ႀကီး ပါ။

"ခရီးစဥ္စၿပီး ရက္ပိုင္းမွာပဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အိမ္သာေပါက္ထဲကေန ပင္လယ္ထဲ က်ေသသြားခဲ့ပါ တယ္။"

ဒါက ခါဒီဇာ ေနာက္ထပ္ ေတြ႕ရမယ့္ ေသဆုံးမႈအမ်ားႀကီးထဲက ပထမဆုံးတစ္ခုပါ။

ပင္လယ္ထဲ စက္ေလွနဲ႔ ႏွစ္လေမ်ာေနခဲ့

မေလးရွားကို ေရာက္ခါနီးၿပီ
 
ပင္လယ္ျပင္ထဲ ရြက္လႊင့္ ခုတ္ေမာင္းလာခဲ့အၿပီး ၇ ရက္ေလာက္အၾကာမွာ ရာသီဥတု ဆိုးဝါးၿပီး လွိုင္းလုံး ႀကီးေတြနဲ႔ ၾကဳံခဲ့ရပါတယ္။

မေလးရွားကမ္းရိုးတန္းကိုလည္း လွမ္းျမင္ေနရပါၿပီ။

အဲဒီမွာ ေလွအေသးေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ကို လာေခၚၿပီး ကမ္းဆီ ပို႔ေပးမယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္ထားၾကတာပါ။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ ေရာက္မလာၾကပါဘူး။

ကိုရိုနာဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္မေလးရွားမွာလုံျခဳံေရးတင္းက်ပ္ထားၿပီးကမ္းရိုးတန္းေစာင့္အဖြဲ႕ေတြလည္းကင္းလွည့္  စစ္ေဆးမႈေတြ ပိုလုပ္ေနတာေၾကာင့္ လူေတြ ခိုးသြင္းဖို႔ အခက္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။

စက္ေလွေပၚ ပါလာတဲ့သူေတြ မေလးရွားကမ္းေပၚ တက္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စက္ေလွမႉးက ေျပာပါ တယ္။

ကိုရိုနာဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ ခါဒီဇာရဲ့ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ၿပိဳပ်က္သြားခဲ့ရပါၿပီ။

ပင္လယ္ေရေတြ ေသာက္ခဲ့ရ
 
သူတို႔ ေနာက္ဆုတ္ လွည့္ျပန္ခဲ့ရပါၿပီ။ အျပန္လမ္းမွာ စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ ေသာက္သုံးေရ ျပတ္လပ္မႈေတြနဲ႔ ၾကဳံ လာရပါေတာ့တယ္။

မေလးရွားကိုအလာ လမ္းမွာတုန္းကေတာ့ သူတို႔ကို တစ္ေန႔ ေရတစ္ခြက္နဲ႔ ထမင္းႏွစ္ခါ ေကၽြးပါတယ္။ တစ္ ခါ တေလ ပဲဟင္း ပါပါတယ္။

"အျပန္လမ္းမွာ ပထမေတာ့ တစ္ေန႔ကို ထမင္းတစ္ႀကိမ္ ေကၽြးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ရက္ကို တစ္ႀကိမ္ပဲ ေကၽြးပါတယ္။ ထမင္းျဖဴခ်ည္းသက္သက္ပါ၊ ဘာမွ မပါပါဘူး။"

ေသာက္ေရ မရတာေၾကာင့္ လူေတြ အေနရခက္လာခဲ့ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ႀကံရာမရ ျဖစ္ၿပီး ပင္လယ္ေရ ေသာက္ရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ခါဒီဇာ က ေျပာျပပါတယ္။

"ေရငတ္ေျပေအာင္ အဝတ္ေတြကို ပင္လယ္ေရထဲ စိမ္ထားၿပီး အဝတ္ညႇစ္ရာက က်လာတဲ့ ေရစက္ကိုပါး စပ္နဲ႔ ခံေသာက္တဲ့နည္းကိုသုံးခဲ့ၾကတယ္။"

ဒုတိယအႀကိမ္ အခြင့္အလမ္း
 
ရက္ေပါင္း အတန္ၾကာေတာ့ ထိုင္းကမ္းရိုးတန္းနားကို ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူေမွာင္ခိုေတြ စီစဥ္ေပး တဲ့ ေလွငယ္တစ္စင္းနဲ႔ လိုတဲ့ပစၥည္းေတြ လာပို႔ေပးပါတယ္။

မေလးရွားကို သြားဖို႔ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး ေစာင့္ေနတုန္းမွာပဲ ျမန္မာေရတပ္သေဘၤာတစင္း ေရာက္ လာၿပီး သူတို႔ စက္ေလွကို တားဆီး ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္။

"စက္ေလွမႉးနဲ႔ ေလွသမား ၃ ဦးကို ဖမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္"

"အေပးအယူလုပ္ၿပီး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တာလို႔ ထင္တာပဲ" လို႔ ခါဒီဇာက ေျပာပါတယ္။

မေလးရွားကို သြားဖို႔ သူတို႔ရဲ့ ဒုတိယနဲ႔ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ႀကိဳးစားမႈကလည္း ဒီမွာတင္ အဆုံးသတ္သြား ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ခရီးအတြင္း လူ ၅၀ ေလာက္ ေသဆုံးခဲ့ဖြယ္ရွိ

ေလွေပၚက မေက်နပ္မႈေတြ
 
သူတို႔ ဘယ္မွ မေရာက္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို ေလွေပၚမွာ ပါလာသူေတြ တျဖည္းျဖည္း သိလာၾကရပါၿပီ။

"ကမ္းကပ္နိုင္မယ့္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘဲ ပင္လယ္ထဲမွာ ေမ်ာေနတာ ၾကာလာေတာ့ လူေတြက ေဆာက္ တည္ ရာမဲ့ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အသက္ဆက္ရွင္ေနနိုင္မွာလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးမိၾကတယ္။"

ဒီေတာ့ ေလွေပၚပါလာတဲ့ လူတစ္စုက ေလွသမားေတြကို တစ္ေနရာရာမွာ ကမ္းကပ္ေပးဖို႔ သြားေမတၱာရပ္ ခံၾက တယ္။ ျမန္မာဘက္ကမ္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္ကမ္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ေလွသမားေတြက လက္မခံခဲ့ၾကပါဘူး။ အႏၲရာယ္ မ်ားလြန္းတယ္လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔အ ဖမ္း ခံရနိုင္ၿပီး စက္ေလွလည္း အသိမ္းခံရနိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ထဲ စက္ေလွ ဦးတည္ရာမဲ့ ေမ်ာပါေနခ်ိန္မွာပဲ ေလွေပၚပါလာသူေတြကို ေလွသမား ေတြက အဓမၼက်င့္တယ္၊ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ပ်ံ႕လာခဲ့ပါတယ္။

အေျခအေနေတြ ထိန္းမနိုင္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႔ ခါဒီဇာက ေျပာပါတယ္။

"ေလွသမားတစ္ေယာက္ အသတ္ခံခဲ့ရၿပီး သူ႔အေလာင္းကို ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္လို႔ ၾကားတယ္။"

စက္ေလွေပၚမွာ ေလွသမား ၁၀ ေယာက္ ပါလာၿပီး ေလွေပၚ ပါတဲ့ လူ ၄၀၀ ကို ႀကီးၾကပ္ေနတာပါ။

"ေလွေပၚပါတဲ့ လူေတြကို အနိုင္တိုက္နိုင္ဖို႔ ခက္တယ္ ဆိုတာကို ေလွသမားေတြ သေဘာေပါက္လာခဲ့ ၾကတယ္။"

ကမ္းဆီ ပို႔ေပးနိုင္မယ့္ ေလွငယ္ေတြ ငွားဖို႔ ပိုက္ဆံ ထပ္ေပးရမယ္ ဆိုၿပီး ေလွသမားေတြက ေတာင္းခဲ့ပါ တယ္။

ေလွေပၚပါသူေတြအၾကား ျခစ္ျခစ္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ ပိုက္ဆံလိုက္ေကာက္ၿပီး ေဒၚလာ ၁၂၀၀ ေပးလိုက္ပါတယ္။

ရက္ပိုင္းအၾကာမွာ ေလွငယ္တစ္စင္း ကပ္လာပါတယ္။

ခ်က္ခ်င္းပဲ စက္ေလွမႉးနဲ႔ ေလွသမားအမ်ားစု အဲဒီေလွေပၚ ခုန္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။

စက္ေလွေပၚ က်န္ခဲ့တဲ့ ေလွသမား ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အကူအညီနဲ႔ စက္ေလွကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံဘက္ ဦး လွည့္ခဲ့ပါတယ္။

အားလုံးဆုံးရႈံးခဲ့ရ
 
"ႏွစ္လအတြင္း ပထမဆုံးအႀကိမ္ ကမ္းကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္မမွာ ေပ်ာ္လိုက္တာေလ" လို႔ ခါဒီဇာက ေျပာပါတယ္။

သူတို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။

သီတင္း ႏွစ္ပတ္ၾကာ ကြာရန္တင္းစခန္းမွာ ေနခဲ့အၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းက သူ႔အိမ္ကို ခါဒီဇာ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူ႔အိမ္ေနရာမွာ ေနာက္မိသားစုတစ္စုက ဝင္ေနရာယူထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ဘက္အျခမ္းက သူထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ လယ္ေျမေပၚမွာ ျပန္ေနဖို႔ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္လည္း မရွိ ေတာ့ပါဘူး။

အခုေတာ့ သူ႔သား၊ သမီးနဲ႔အတူ ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ အတူေနေနရပါတယ္။

"ကၽြန္မအိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရင္း အားလုံး ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မလို ထပ္မမွားၾကပါနဲ႔" လို႔ ခါဒီဇာက ေလးေလးနက္နက္ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

လင့္၊https://www.bbc.com/burmese/world-52849732